«Ենթագիտակցություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

== '''Գիտակցություն''' ==

Գիտակցությունը ,անհատի հոգեկան վիճակն է, որը սուբեկտիվորեն արտահայտում է անհատի ներքին աշխարհի կապը արտաքին միջավայրի հետ,ինչպես նաև դրանց միջև տեղի ունեցող իրադարձությունները:Գիտակցություն տերմինը դժվար է որոշել,քանի որ նա օգտագործվում է որպես լայն սպեկտորի հասկացություն:Գիտակցություն հասկացությունը իր մեջ ներառում է մտածողությունը,ընկալումը,երևակայությունը,ինքնագիտակցումը և այլն:Տարբեր վիճակնեերում այն կարող է հանդես գալ որպես հոգեկան իրադրության տեսակ, և որպես ընկալման միջոց:Այն կարոց է նկարագրված լինել որպես <<ես>> տեսանկյուն:Շատ գիտնականներ դիտարկում են գիտացությունը որպես ամենակարեվոր երեվույթ աշխարհում:Մեկ այլ տեսանկյունից գիտնականները կարծում են,որ գիտակցություն տերմինը իրականում շատ անորոշ հասկացություն է:Գիտակցությունը չի կարող լինել ոչ այլ ինչ ,քան գիտակցական գործընթացներով օժտված էակների կյանքում կատարվող գորընթացներ:(Մարկս,Էնգելս):Ըստ գերմանական գաղափարախոսության՝ գիտակցությունը աստիճան է,որը արտահայտում է անձի հոգեկան գործունեությունը,որը կապված է մի շարք այլ գործունեությունների հետ:Ժամանակի ընթացքում փիլիսոփաների և գիտնականների մոտ հարց է առաջանում,թե որն է գիտակցություն տերմինի խնդիրը ,որն է նրա շրջանակները ,ըստ նրանց այս տերմին գիտահետազոտական փորձարկման ենթակա առարկա է հանդիսանում,ինչպես նա հոգեբանության,նեյրոկենսաբանության խնդիրը,որոնք զբաղվում են արհեստական բանականության ուսումնասիրություններով:Գիտակցությունը որպես ընդունակություն պետք է կարողանալ տարբերել մտածողությունից,իսկ վերջինս հանդիսանում է գիտակցության <<ենթամիավորը>>:Ամենաարզ գիտակցությունը -սեփական զգայարանների և դրանց ամբողջականության [[զգացում|զգացումն]] է:

Юнг К. Г. К вопросу о подсознании // Юнг К. Г., фон Франц М.-Л., Хендерсон Дж. Л., Якоби И., Яффе А. Человек и его символы. — М., 1997.

Васильев В. В. Трудная проблема сознания. — М.: Прогресс-Традиция, 2009. — 272 с. — ISBN 5-89826-316-0.