«Սեդրակ Ռաշմաճյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Սեդրակ Տիգրանի Ռաշմաճյան''' ([[1907]], {{comment|մայիսի 10|Հուլյան տոմարով}} ([[մայիսի 23]]), [[Ալեքսանդրապոլ]] - [[1978]], [[դեկտեմբերի 1]], [[Երևան]]), նկարիչ, ՀԽՍՀ վաստակավոր նկարիչ ([[1967]])։

*1927-1930 թթ.` Մոսկվայի գեղարվեստատեխնիկական բարձրագույն, 1930-1931 թթ.` Լենինգրադի պրոլետարական կերպարվեստի ինստիտուտներում<ref>{{cite book|author=|title=Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007}}</ref>

1930-ական թթ. Սեդրակ Ռաշմաճյանն իր գործերում ընդարձակել է իրապաշտական կերպավորման սահմանները («Փողոց Աշտարակում», «Շինուհայրցի կինը», երկուսն էլ՝ 1939, [[Հայաստանի ազգային պատկերասրահ]]):։

1940-ական թթ. անմիջականորեն բնորդներից կերպավորած նրա [[դիմանկար]]ներին («Առաջավոր բանվոր», 1947 թ. ՀԱՊ-ի Դիլիջանի մասնաճյուղ, «Գործարանի կոշկակարը», «Ձուլող Արամը», «Ձուլող Արիստոն», «Ձուլարանի Արշակը», վերջին չորսը՝ 1949, ՀԱՊ) բնորոշ է հոգեբանական նուրբ արտացոլումը:արտացոլումը։

Ստեղծել է նաև թեմատիկ պատկերներ («Գործարանի ինտերիեր: Չուգունի ձուլում», 1959, ՀԱՊ), [[բնանկար]]ներ («Սևան», 1939, «Ուռենիներ», 1943, երկուսն էլ՝ ՀԱՊ), գրաֆիկական գործեր (կոմպոզիցիաներ, [[դիմանկար]]ներ, «[[Սասնա ծռեր|Սասունցի Դավիթ» էպոս]]ի ուշագրավ նկարազարդումները, 1939, 30 թերթ, 11-ը՝ ՀԱՊ-ում):։

Սեդրակ Ռաշմաճյանի արվեստը բարձր է գնահատել [[Եղիշե Չարենց]]ը:ը։

Անհատական ցուցահանդես է ունեցել Երևանում (1966):։