«Դավիթ Սարգսյան (արձակագիր)»–ի խմբագրումների տարբերություն

ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ [[Մկրտիչ Սարգսյան]]ի որդին է:է։

[[1979]] թվականին ավարտել է [[Երևանի պետական համալսարան]]ի բանասիրական ֆակուլտետը։ Աշխատել է «Գրական թերթ», «Երեկոյան Երևան», [[1980]]-[[1990]] թթ. եղել է «Սովետական գրող» (այժմ` «Նաիրի») հրատարակչության խմբագիր, 1990-[[1998]] թթ.` «Հայաստան» հրատարակչության տնօրեն, 1998 թվականին` [[ՀՀ մշակույթի նախարարություն|ՀՀ մշակույթի, երիտասարդության հարցերի և սպորտի նախարարության]] աշխատակազմի ղեկավար, 1998-[[2011]] թթ.` [[Հայաստանի Ազգային գրադարան|Հայաստանի ազգային գրադարան]]ի տնօրեն, [[2001]] թվականից, միաժամանակ` Հայկական գրադարանային կոնսորցիումի, Հակոբ Մեղապարտ և Հայկակական գրադարանային միասնական ավտոմատացման ցանց ծրագրերի տնօրեն:տնօրեն։[[2004]] թվականից` Հայաստանի գրադարանային միության վարչության նախագահ:նախագահ։ 2004 թվականին հիմնադրել է Հայաստանի Ազգային գրադարանի «Հոգևոր հայրենիք» պաշտոնաթերթը:պաշտոնաթերթը։ Աշխարհի, ԱՊՀ և Եվրոպայի ազգային գրադարանների կոնֆերանսների մասնակից է:է։ 2011թվականից Հայաստանի Ազգային գրադարանի տնօրենի գլխավոր խորհրդականն ու գիտխորհրդի նախագահն է:է։ 2013 թվականին «Հայկական հանրագիտարան» հրատարակչության վերահսկիչ խմբագիր:խմբագիր։ 2014 թվականից [[Սարդարապատի հերոսամարտի հուշահամալիր|Մուսա լեռան ազգագրության և հերոսամարտի պատմության թանգարան]]ի տնօրենն է:է։

Հեղինակ է «Մկրտիչը, Լուսինեն և ուրիշներ» ([[1986]]) մանկական պատմվածքների, «Հայրեր և որդիներ» ([[1992]]) էսեների և պատմվածքների ժողովածուների, Ղարաբաղի ազատագրմանը նվիրված «Բժիշկ Հարութը» (2001), «Կայծ ցեղի ոգուց» (2002), «Մասիսն այն կողմից» (2004) գրքերի, ինչպես նաև հոդվածների, հեռուստահաղորդումների:հեռուստահաղորդումների։ Կատարել է թարգամանություններ ռուսերենից<ref>{{cite book|author=|title=Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007}}</ref>։

*Հոգեբանների և իրավաբանների միջազգային ասոցիացիայի Տարվա լավագույն հասարակական-մշակութային գործիչ, 2013