«Գուրգեն Անտոնյան (գրականագետ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Ծնվել է [[Կուսապատ]] (այժմ՝ [[ԼՂՀ]] [[Մարտակերտի շրջան]]ում) գյուղում։ 1934 թվականին ավարտել է [[Երևանի պետական համալսարան]]ի բանասիրական ֆակուլտետը։ 1934-1937 թթ. սովորել է նույն համալսարանի ասպիրանտուրայում։ Ղեկավարը [[Արսեն Տերտերյան]]ն էր։ 1937-1974 թթ. դասավանդել է Ադրբեջանի Վ. Լ. Լենինի անվան մանկավարժական ինստիտուտում, 1943-1974 թթ. եղել է այդ ինստիտուտի հայոց լեզվի և գրականության ամբիոնի վարիչը։ 1974-1984 թթ. դասախոսել է [[Ստեփանակերտի մանկավարժական ինստիտուտ]]ում, եղել այդ ինստիտուտի հայոց լեզվի և գրականության ամբիոնի վարիչը<ref>{{cite book|author=|title=Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005}}</ref>։ Մահացել է Բաքվում, որտեղ էլ թաղվել է։ <ref>{{cite book|author=Հայկ Խաչատրյան|title=Գրական տեղեկատու|publisher=«Սովետական գրող»|location=Երևան|year=1986|page=էջ 49}}</ref>:։

Աշխատությունները վերաբերում են հայ-ադրբեջանական գրականության կապերին, հասարակական մտքին («Նիզամին և հայ գրականությունը», 1947, «Սամեդ Վուրղուն», 1958, «Հայ-ադրբեջանական բարեկամությունը գրականության մեջ», 1962):։ [[Ռուսերեն]] լույս է տեսել նրա «Շամիլի ռեակցիոն շարժումը և 19-րդ դարի հայ հասարակական մտքի մի քանի հարցեր» գիրքը ([[Բաքու]], 1950), [[ադրբեջաներեն]]՝ «Հայ և ադրբեջանական ժողովուրդների բարեկամության արտացոլումը 19-20-րդ դարի գրականության մեջ» երկը (Բաքու, 1950)։