«Թթվային անձրև»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 7.
Առաջին անգամ թթվային անձրև տերմինը օգտագործել է անգլիացի գիտնական [[Ռոբերտ Սմիթ]]ը [[1872]] թվականին իր «Օդ և անձրև. քիմիական կլիմայագիտության սկիզբը» գրքում<ref>[http://www.ecologystudy.ru/eco-77-5.html Экологические проблемы человечества]</ref>: Նրա ուշադրությունը գրավեց մի [[սմոգ]] [[Մանչեսթեր]]ում: Թեև այդ ժամանակվա գիտնականները մերժել են թթվային անձրևների գոյության տեսությունը, այսօր ոչ ոք չի կասկածում, որ թթու անձրևները [[անտառներ]]ի, [[մշակաբույս]]երի և [[բուսականություն|բուսականության]] ոչնչացման պատճառներից մեկն են: Բացի այդ թթվային անձրևները ոչնչացնում են շենքեր և հուշարձաններ, իջեցնում են հողի բերրիությունը և կարող են հողի շերտերում հանգեցնել թունավոր մետաղների արտահոսքի: 1883 թվականին շվեդ գիտնական Սվանտե Ավգուստ Արենիուսը գործածության մեջ դրեց երկու տերմիններ՝ թթուներ և [[հիմքեր]]: Նա թթու կոչեց այն նյութը, որը, երբ լուծվում է ջրում ցուցաբերում է ազատ ձևով դրական լիցքավորված [[ջրածին|ջրածնի]] իոններ: Հիմք կոչեց այն նյութը, որը երբ լուծվում է ջրում, ձևավորվում են ազատ բացասական լիցքավորված հիդրօքսիդ իոններ:
== Էկոլոգիական և տնտեսական
Թթվային անձրևների ազդեցությունները նկատվել են [[Ամերիկայի Միացյալ
Գոյություն ունեն ջրում թթվային անձրևների ազդեցության երեք փուլեր: Ջրում թթվայնության աճի հետ (PH-7) ջրային ''Երկրորդ փուլում'' թթվայնությունը դառնում է PH-5,5, ստորին շերտի [[բակտերիաներ]]ը ոչնչանում են, այնուհետև ոչնչանում է [[պլանկտոն]]ը: ''Երրորդ Թթվային անձրևները վնասակար են ոչ միայն ջրային ֆլորայի և ֆաունայի համար, այլև դրանք մեծ վնաս են հասցնում նաև բուսականությանը: Ըստ մի ուսումնասիրության == Հետևանքները ==
|