«Երեք հրացանակիրներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 66.
== Գրական աղբյուրներ ==
[[Պատկեր:Porthos (silver) av.gif|225px|մինի|ձախից|Մետաղադրամ Երեք հրացանակիրների նկարով]]
Գրքի նախերգանքում Դյուման գրում էր, որ վեպի համար հիմք էեն հանդիսացել որոշ հուշեր գտնված Ֆրանսիայի ազգային գրադարանում։գրադարանում որոշ հուշեր։ Հետագայում պարզվեց, որ այդ ներշնչանքի աղբյուր է հանդիսացել «Թագավորական հրացանակիրների առաջին ջոկի կապիտան լեյտենանտ պարոն դ'Արտանյանի հուշերը» ({{lang-fr|Mémoires de Monsieur d’Artagnan, capitaine lieutenant de la première compagnie des Mousquetaires du Roi}})։ Ճիշտ է` գիրքը գրված էր ոչ դ'Արտանյանի կողմից, այլ գրված էր Գասյեն դե Կուրտիլ դե Սանդրայի կողմից ({{lang-fr|Courtilz de Sandraz}}), հրատարակված Քյոլնում (1700) հրացանակրի մահից 27 տարի անց։ Այդ գիրքը Դյուման վերցրել էր Մարսելի քաղաքային գրադարանից և չի վերադարձրել այն, որը հաստատում են բազմաթիվ բողոք-նամակները, որոնք մնացել են անպատասխան։
 
Կախազարդերի պատմությունը` Լարոշֆուկոյի «Հիշողություններ»-ում (1662, ամբողջական հրատարակություն` 1817) հիշատակվում է այն մասին, որ դքսուհի Լյուսի Կառլայլը (դուքս Հենրի Նորտումբերլենդսկու դուստրը) պարահանդեսի ժամանակ հերցոգ Բեկինգհեմի մոտից կտրել է ադամանդե կախազարդերը։ Նաև օգտագործվել է Ռեդերերի «Ֆրանսիական արքունիքի քաղաքական և բարեկիրթ ինտրիգները»։ Կոստանցիայի առևանգումը վերցված է Աննա Ավստրուհու կամերդիներ պարոն դե Լա Պորտի «Հիշողություններ»-ից։