«Իշառվույտ»–ի խմբագրումների տարբերություն

տեսակ՝ հայտնի է նեապոլիտանական (M. neapolitanus), հայտնի է դեղատու (M. officinalis), հայտնի է սպիտակ (M. albus) և այլն։ Տարածված է [[Սյունիք]]ի, [[Վայոց ձոր]]ի, [[Գեղարքունիք]]ի, [[Արարատ]]ի և այլ մարզերում։ Աճում է [[մարգագետիններ]]ում, այգիներում, թփուտներում, ճամփեզրերին, ջրանցքների և առվակների ափերին, հատկապես կրով հարուստ հողերում։ Կայուն է վնասատուների նկատմամբ։ Հիվանդա-, ցրտա-, չորադիմացկուն է։ Ցողունն ուղղաձիգ է, ճյուղավորվող, հարթ, բարձրությամբ՝ մինչև [[3]] մ։ Տերևները եռմասնյա են, ատամնաեզր։ Ծաղկաբույլը երկար ողկույզ է, [[ծաղիկներ]]ը՝ մանր, սպիտակ կամ դեղին։ Ծաղկում է հունիս-օգոստոսին։ Պտուղը մանր, կնճռոտ, չբացվող ունդ է։ Պարունակում է ֆենոլկարբոնային [[թթուներ]], կումարիններ, ֆլավոնոիդներ և այլն։ Այլ խառնուրդների հետ օգտագործվում է փորկապության, շնչառջանում ուղիների հիվանդությունների, անքնության, հոդային [[ռևմատիզմ]]ի, հիպերտոնիկ հիվանդության դեպքերում, նաև որպես ջերմիջեցնող, միզամուղ, վերքերն ապաքինող, խորխաբեր, ցավազրկող միջոց։ Միջատասպան, մեղրատու, կերաբույս է։