«Սալավաթ Յուլաև»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Սալավաթ Յուլաև''' ([[հունիսի 16]], [[1754]]<ref>[http://www.biografii.com/biogr_dop/salavat_ulaev/salavat_ulaev_2.htm Համաձայն Սենատի Գաղտնի գրասենյակի հարցման]</ref> - [[սեպտեմբերի 26]], [[1800]]), բաշկիրական ազգային հերոս, Ե․ Ի․ Պուգաչովի զինակիցը [[1773]]-[[1775]] թվականի գյուղացիական պատերազմի ժամանակ, բանաստեղծ։

[[1773]] թվականի հոկտեմբերին զորակոչվել է Պուգաչովի դեմ կռվելու, բայց [[2]] հազարանոց ջոկատի հետ անցել է [[Օրենբուրգ]]ը պաշարած ապստամբների կողմը։ [[1773]] թվականի նոյեմբերի վերջին Պուգաչովը Սալավաթ Յուլաևին ուղարկել է [[Բաշկիրիա]], որտեղ նա հավաքել է [[10]] հազարանոց ջոկատ և հաջողությամբ կռվել [[Կրասնոուֆիմսկ]]ի և [[Կունգուր]]ի շրջանում։ [[1774]] թվականի մայիսի վերջին և հունիսին գործել է Պուգաչովի հետ։ Շարունակել է պայքարը ապստամբության պարտությունից և Պուգաչովի ձերբակալվելուց հետո էլ։ [[1774]] թվականի [[նոյեմբերի 24]]-ին [[Մեդյաշ]] գյուղի մոտ գերի է ընկել և դատապարտվել ցմահ տաժանակրության բալթիական [[Դոգերվիկ]] ամրոցում , որտեղ և մահացել է։ Սալավաթ Յուլաևի պոեզիան մինչ հեղափոխական բաշկիր, գրականության լավագույն դրսևորումներից է։

Նրա բանաստեղծությունները ժողովրդին պայքարի են կոչել շահագործողների դեմ («Ճակատամարտ», «Նետ», «Զինվոր պատանուն»), գովերգել հայրենի երկիրը («Հարազատ երկիր», «Իմ Ուրալ», «Սոխակ»), սերը և այլն։ Սալավաթ ՑուլաևիՅուլաևի պատվին Բաշկիրիայում կա Սալավաթ անունով քաղաք, սահմանվել են Սալավաթ ՑուլաևիՅուլաևի անվան Բաշկիրական ԻՍԱՀ պետական մրցանակներ գրականության և արվեստի լավագույն գործերի համար։ Սալավաթ ՑուլաևիՅուլաևի կերպարը իրենց ստեղծագործություններում պատկերել են [[Ալեքսանդր Պուշկին]]ը, Պ․ Պ․ Բաժովը և ուրիշները, կերտվել է արվեստի (օպերա, կինոֆիլմ, կերպարվեստ, քանդակ) գործերում: