«Դենիս Դավիդով»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Դենիս Վասիլևիչ Դավիդով''' ({{lang-ru|Дени́с Васи́льевич Давы́дов}}, [[1784]]-[[1839]]), [[1812]] թվականի [[Հայրենական պատերազմ]]ի հերոս, ռազմական գրող, բանաստեղծ, [[գեներալ-լեյտենանտ]] ([[1831]])։ Ծագումով ազնվական։ [[1813]]–[[1814]] թվականին (որպես գեներալ Պ․ Ի․ Բագրատիոնի համհարզ) մասնակցել է [[Ֆրանսիա]]յի ([[1806]]-[[1807]]), [[Շվեդիա]]յի ([[1808]]-[[1809]]) և [[Թուրքիա]]յի ([[1809]]-[[1812]]) դեմ պատերազմներին։ [[1812]] թվականի [[Հայրենական պատերազմ]]ի սկզբին եղել է գումարտակի հրամանատար, ապա որպես պարտիզանական ջոկատի հրամանատար հաջողությամբ գործել է նապոլեոնյան բանակի թիկունքում։ Մասնակցել է ռուսական,բանակի [[1813]]–[[1814]] արտասահմանյան արշավանքներին։ [[1826]]-[[1827]] թվականին ծառայել է [[Կովկաս]]ում ([[1826]] թվականի [[սեպտեմբեր]]ին՝ Լոռի-Փամբակում և [[Շիրակ]]ում պարսկական բանակի դեմ գործող ռուսական, զորքերի հրամանատար)։ Մասնակցել է [[1830]]-[[1831]] թվականի լեհական ապստամբության ճնշմանը։ Գրել է ռազմապատմական աշխատություններ («[[1812]] թվականի պատերազմական գործողությունների օրագիր», «Պարտիզանական գործողության տեսության փորձ», [[1821]])։ Դենիսը առաջինն է հերքել [[Նապոլեոն]]ի պարտությունը ռուսական, սառնամանիքներով պատճառաբանելու մեկնակերպը, թողել է Ա․ Վ․ Սուվորովի, Մ․ Ի․ Կուտուզովի, Պ․ Ի․ Բագրատիոնի և ուրիշների ցայտուն բնութագրեր։ Դենիսը այսպես կոչված՝ «հուսարական քնարերգության» հիմնադիրն է («Հուսարական խնջույք», «Բորոդինոյի դաշտը» և այլն), գրել է նան հակացարական բանաստեոծություններ։

{{ՀՍՀ}}

 

[[Կատեգորիա:Ռուս գրողներ]]