«Վիլհելմ Հաուֆ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Վիլհելմ Հաուֆ''' ({{lang-de|Wilhelm Hauff}}, [[նոյեմբերի 29]], [[1802]], [[Շտուտգարտ]] - [[նոյեմբերի 18]], [[1827]], Շտուտգարտ), գերմանացի մեծ գրող և վիպասան, գրականության [[բիդերմեյեր]] ուղղության ներկայացուցիչ: ներկայացուցիչ։

Վիլհելմ Հաուֆը ծնվել է [[1802]] թվականի [[նոյեմբերի 29]]-ին [[Շտուտգարտ]]ում՝ Օգոստոս Ֆրիդրիխ Հաուֆի, ով ծառայում էր՝ որպես քարտուղար, արտաքին գործերի նախարարությունում և Հեյդվիգ Վիլհելմինա Էլզաեսսեր Հաուֆի ընտանիքում:ընտանիքում։ Նա չորս երեխաներից երկրորդն էր՝ ըստ տարիքի:տարիքի։ [[1809]] թվականին, երբ Վիլհելմը յոթ տարեկան էր, նրա հայրը հանկարծամահ եղավ և մայրը վերցնելով երեխաներին տեղափոխվեց [[Թյուբինգեն]] համալսարանական քաղաք:քաղաք։ Այնտեղ, մայրական կողմից պապիկի տանն են անցել Հաուֆի երիտասարդ տարիները:տարիները։ Տղայի ստացած առաջին կրթությունը եղել է պապիկի հսկայական գրադարանի գրքերի ընթերցումը:ընթերցումը։ [[1818]] թվականին նրան ուղարկեցին վանական դպրոց սովորելու, իսկ [[1820]] թվականին ընդունվեց [[Թյուբինգենի համալսարան]]:։ Չորս տարի անց նա ավարտեց համալսարանը փիլիսոփայության և աստվածաբանության դոկտորի կոչումով: կոչումով։

Ավարտելով համալսարանը՝ Հաուֆը գործի անցավ որպես դասապատրաստող՝ պաշտպանության նախարար գեներալ բարոն Էրնս Յուգեն ֆոն Հյոգելի ընտանիքում:ընտանիքում։ Այս ընտանիքի հետ նա ճամփորդեց [[Ֆրանսիա]]յով, մեծագույն հետաքրքրությամբ ծանոթացավ Գերմանիայի հյուսիսային և կենտրոնական հատվածներին:հատվածներին։ Իր կարճ կյանքի ընթացքում նա եղել է [[Փարիզ]]ում, [[Բրյուսե]]ում, [[Անտվերպեն]]ում, այցելել է [[Կասսել]]՝ [[Գրիմ Եղբայրներ]]ի հայրենիք, [[Բրեմեն]], որի հստակ քարտեզագրությունը գտնում ենք նրա վերջին նովելներից մեկում՝ «Ֆանտասմագորիաներ Բրեմենյան գինու նկուղում», եղել է [[Բեռլին]]ում, [[Լայպցիգ]]ում, [[Դրեզդեն]]ում:ում։

Հենց բարոն ֆոն Հյոգելի երեխաների համար է գրվել նրա Märchen՝ [[կախարդական հեքիաթներ]]ը, որոնք առաջին անգամ հրատարակվել են «Ազնվական կալվածատերերի որդիների ու դուստրերի համար [[1826]] թվականի հունվարի հեքիաթների ալմանախում»:։ Այն ներառում էր այնպիսի ստեղծագործություններ, ինչպիսիք են «Փոքրիկ Մուքը», «Խալիֆ-արագիլը» և ուրիշներ, որոնք միանգամից չտեսնված ճանաչում ձեռք բերեցին բոլոր երկրներում, որտեղ խոսում և կարդում էին [[գերմաներեն]]: ։

Նույն՝ [[1826]] թվականին նա գրել է «Սատանայի հուշերի էջեր» (Mitteilungen aus den Memoiren des Satan) վեպի առաջին մասը և «Մարդը լուսնից» (Der Mann im Mond):։ Առաջին վեպը գրվել է հոֆմանովսկյան ոգով, այսպես կոչված մասնատված արձակ, որը Հաուֆը հրաշալի կերպով յուրացրեց և հետագայում զարգացրեց: զարգացրեց։

Շատ քննադատներ նշում են, որ թեև աշակերտը (Հաուֆը) զիջեց իր «գրական ուսուցչին» ([[Էրնստ Հոֆման|Հոֆմանին]]) լեզվի հարստությամբ, բայց փոխարենը շատ առաջ անցավ նրանից սյուժեների բազմազանությամբ և ստեղծագործությունների անգերազանցելի առեղծվածայնությամբ:առեղծվածայնությամբ։ Իսկ «Մարդը լուսնից» վեպը գրվել է՝ որպես այն ժամանակ հայտնի գերմանացի Հենրիխ Կլոորենի (Heinrich Clauren) զգայուն նովելների ծաղրերգություն:ծաղրերգություն։ Վրեժ առնելու համար Կլորենը նախաձեռնեց մի յուրօրինակ հարձակում Հաուֆի ամբողջ ստեղծագործական աշխատանքի վրա:վրա։ Հաուֆն, ի պատասխան, գրեց «Հ. Կլորենի վիճելի քարոզը «Մարդը լուսնից»-ի մասին» երգիծական նովելը, որում նշեց իր հայացքնեը քաղցր և անառողջ գրականության մասին, որով Կլորենը բառացիորեն հեղեղում էր երկիրը: երկիրը։

[[Վալտեր Սքոթ]]ի վեպերից ոգեշնչված՝ Հաուֆը գրել է «Լիխտենշտեյն» պատմական վեպը, որը դարձավ [[19-րդ դար]]ի այդ ժանրի լավագույն վեպերից մեկը:մեկը։ Այս վեպը հսկայական ճանաչում է ստանում [[Գերմանիա]]յում և հատկապես [[Շվաբիի հողեր]]ի վրա, քանի որ պատմում է այդ կողմերի ամնահետաքրքիր պատմական պահերից մեկի մասին:մասին։ Իր ճանմփորդությունների ժամանակ Հաուֆը նաև վերջացնում է «Սատանայի նոթերը» և հրատարակում է մի քանի կարճ նովել, ինչպես նաև բանաստեղծություններ, որոնք շառ արագ դառնում են ժողովրդական երգեր: երգեր։

[[1827]] թվականի հունվարին Հաուֆը զբաղեցնում է Շտուտգարտի առավոտյան թերթի խմբագրի պաշտոնը և ամուսնանում է իր զարմուհի Լուիզա Հաուֆի հետ, ում մանկուց սիրահարված էր:էր։ Սակայն նրանց երջանկությունը երկար չտևեց:չտևեց։ Նրա մահից շատ քիչ ժամանակ առաջ՝ [[նոյեմբերի 10|նոյեմբերի 10-ին]], ծնվում է նրա երկրորդ դուստր Վիլհելմինան, իսկ [[1827]] թվականի [[նոյեմբերի 18]]ին Հաուֆը մահանում է որովայնային [[տիֆ]]ից: ից։

Հաուֆի գրական ժառանգությունը հեքիաթների երեք [[ալմանախ]]ներն են, որոնցից մեկը հրատարակել է նրա կինը՝ նրա մահվանից հետո, մի քանի վեպեր ու պոեմներ:պոեմներ։ Բայրսբրոնում է գտնվում «Վիլհելմ Հաուֆի հեքիաթների թանգարանը»:։

**Die Höhle von Steenfoll — Eine schottländische Sage (Ստինֆոլլի քարանձավը:քարանձավը։ Շոտլանդական սագա)

Տե՛ս Klaiber, «W. Ch. Hauff. Ein Lebensbild des Dichters» (Շտուտգարտ, [[1881]]):։ Ռուսաց լեզվով. «Բիանետտիի գաղտնիքները» («Կարդալու գրադարան», [[1855]], № 134) և «Հաուֆի հեքիաթները» (СПб., [[1883]]):։

# [[1981]] – [[Գիշերը պատմած հեքիաթ]], Շպեսարտի պանդոկը ալմանախի հիման վրա, [[ԽՍՀՄ]]

# [[1983]] – Փոքրիկ Մուքի արկածները (ռեժիսյոր Ելիզավետա Կիմյագարովա, [[հեռուստաֆիլմ]], [[ԽՍՀՄ]], [[Տաջիկստան]])

* [http://www.ruthenia.ru/nemzer/hauf.html|Անդրեյ Նեմզեր – «Հեքիաթ փոքրիկ հեքիաթասացի մասին»] {{ref-ru}}

* Մ. Ի. Բենտ - «Գերմանական ռոմանտիկ նովել» Գլուխ 7:7։ Ռոմանտիզմից անցումը բիդերմեյերի՝ որպես վիպասանության ձևի խնդիր. Վիլհելմ Հաուֆ

[[Կատեգորիա:Գերմանացի մանկագիր գրողներ]]

[[Կատեգորիա:Տիֆից մահացածներ]]

[[Կատեգորիա:Պատմական վեպերի հեղինակներ]]