«Հավատո հանգանակ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1.
Հավատո հանգանակ, (Հավատամք, հունարեն՝ σύμβολο[ν], լատիներեն՝ symbolum) կրոնական հավատի հիմնական դոգմատների բանաձևում: Հավատացյալը արտասանում է այն՝ իբրև իր հավատի խոստովանություն:
 
Քրիստոնեական հավատո հանգանակները սկզբնապես՝ II-IIIդարերի ընթացքում օգտագործվում էին Մկրտության խորհրդի ժամանակ: Ավելի ուշ՝ V դարում, Հանգանակը սկսվեց գործածվել Սուրբ Պատարագի մեջ, որպեսզի հավատացյալների համար ուղղափառ դավանանքի հիշեցում:
 
Քրիստոնեության պատմության ընթացքում ստեղծվել և շրջանառության մեջ են դրվել իրար փոխկապակցված և իրարից բխած բազմաթիվ հավատո հանգանակներ, որոնցից հիմնականներն են՝