«Քնարիկ Վարդանյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

ավարտել է Լենինականի շինարարական տեխնիկումը ([[1933]]—[[1934]]-ին աշխատել է [[Ա. Թամանյան|Ա․ Թամանյանի]] ճարտարապետական արվեստանոցում իբրե տեխնիկ-ճարտարապետ), [[1941]]-ին՝ Երեանի Փ․ Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստական ուսումնարանը, [[1950]]-ին՝ գեղարվեստական ինստիտուտը, [[1950]]—[[1952]]-ին՝ [[Մոսկվա|Մոսկվայի]] Հայկական կուլտուրայի տան գեղանկարչական բաժինը (ղեկ․ Բ․ Վ․ Իոգանսոն)։ [[1942]]-[[1944]]-ին աշխատել է [[Երևանի տիկնիկային թատրոն|Երևանի տիկնիկային թատրոնում]] իբրև գլխավոր նկարիչ, ձևավորել է մի շարք ներկայացումներ, նաև՝ [[ՀՍՍՀ]](այժմ [[ՀՀ]]) այլ թատրոններում։ Վարդանյանը բազմաժանր նկարիչ է։ Սկզբնական շրջանի աշխատանքներում վավերական ճշմարտացիությամբ պատկերել է աշխատավոր մարդու առօրյան («Ծխախոտի սածիլում», [[1958]], «Տրակտորիստուհի», [[1960]], «Մատղաշներ», [[1962]])։ [[1960]]—[[1970]]-ական թվականներին Վարդանյանի արվեստում ի հայտ են եկել մարդու և բնության դինամիկ ընկալումներ, գույնի, գծի, ձևի ուժգին կերպափոխումներ («Հորատում», [[1964]], «Հեծանվորդներ», [[1965]], «Հայաստան», [[1968]], «Ալյումին և երկաթ»,[[1974]], «Ալեծուփ», [[1976]], «Կառուցողներ։Բամ», [[1982]], «Երգ ամառնային», [[1983]])։[[1943]]-ից մասնակցում է հանրապետական, միութենական, միջազգային ցուցահանդեսների։ Անհատական ցուցահանդեսներ է ունեցել Երեանում ([[1965]], [[1978]], [[1981]]), [[Լենինական|Լենինականում]] ([[1981]]), [[Կիրովական|Կիրովականում]] (1981), [[Եղեգնաձոր|Եղեգնաձորում]] (1982), [[Թբիլիսի|Թբիլիսիում]] ([[1982]])։▼

{{ՀՍՀ}}▼