«Զանգակատուն»–ի խմբագրումների տարբերություն

▲Զանգակատները առաջացել են 4-ից 6-րդ դարերում, երբ առաջ եկան համեմատաբար մեծ, հատուկ կառույց պահանջող [[զանգ]]երը: 8-րդ դարից [[Գաղիա]]յի եկեղեցիների կենտրոնական մասի տանիքի վրա այդ նպատակով հարմարեցնում էին քառանկյուն[[ աշտարակ]]ներ:

▲Հայոց եկեղեցին զանգի գործածությունը սկսել է 10-րդ դարի երկրորդ կեսից: Առաջին զանգակատները փայտյա քառանկյուն [[աշտարակ]]ներ էին, իսկ 13-րդ դարից 2-ից 3 հարկանի վեղարածածկ գմբեթավոր սյունակազմ ռոտոնդայով ավարտվող քարե կառույցներ ([[Գոշավանք]], [[Հաղպատ]],[[Սանահին]]):17-րդ

▲դարից տարածվում է եկեղեցու արևմտյան ճակատինկից (''հազվադեպ հարավային, օրինակ՝ [[Աղթամար]]ի [[Սուրբ Խաչ]]ի զանգակատունը [[1763]] թ.'') քառամույթ, սյունակազմ ռոտոնդայով ավարտվող տիպը ( [[Էջմիածնի Մայր Տաճար]] [[1653]]-[[1658]] թ.թ., [[Հռիփսիմե]] [[1880]] թ«, [[Տաթև]] [[19-րդ դար]]): Բացի այդ տիպերից տարածված է եղել նաև միայն սյունակազմ ռոտոնդայի կառուցումը եկեղեցու տանիքին:<br>Ի տարբերություն [[Արևմտյան Եվրոպա]]յի զանգակատների, որոնք վերձիգ դոմինանտի նշանակություն ունեն, հայկական զանգակատները համակառույցի ընդհանուր կոմպոզիցիայում (հորինվածքով, չափով, դիրքով) ենթարկվում . լրացնում են գլխավոր կառույցը՝ Մայր Եկեղեցին: