«Գասպար Ոսկանյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 2.
 
== Կենսագրություն ==
Գասպար Ոսկանյան ծնվել է արդվինցի գաղթականի ընտանիքում։ Սկզբնական կրթությունն ստացել է ծննդավայրի ծխական դպրոցում, ավարտել Տիրասպոլի հետևակային գնդի կրտսեր հրամկազմի դպրոցը ([[1910]]), [[Թիֆլիս]]ի ռազմական ուսումնարանը ([[1913]]), ԲԳԿԲ-ի Գըլխավոր շտաբի ակադեմիայի բարձրագույն հրամկազմի դասընթացները ([[1922]])։ [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի ժամանակ կռվել ավստրո-գերմանական ռազմաճակատում, հասել գնդապետի աստիճանի։ Մասնակցել է [[1917]]-ի Փետրվարյան, ապա [[Հոկտեմբերյան Հեղափոխություն|Հոկտեմբերյան սոցիալիստական մեծ հեղափոխությանը։]] Կամավոր մտել է նորաստեղծ կարմիր բանակի շարքերը, նշանակվել գնդի հրամանատար, ապա [[Մոսկվա]]յի զինկոմիսարիատի զինկոմ, նպաստել նոր բանակի կազմակերպմանն ու համալրմանը։ Այդ պատասխանատու պաշտոնը վարելու ժամանակաշրջանում հանդիպումներ է ունեցել Վ․ Ի․ [[Լենին]]ի հետ, նրանից ստացել մարտական առաջադրանքներ։ Օտարերկրյա ռազմական ինտերվենցիայի և քաղաքացիական պատերազմի ծանր օրերին մեկնել է ռազմաճակատ, [[1918]] թվականի նոյեմբերի 17-ին նշանակվել [[Սամարա]]յի դիվիզիայի (հետագայում՝ 25-րդ հրաձգային) հրամանատար, կռվել Կոլչակի զորքերի և չեխոսլովակյան հակահեղափոխական կորպուսի դեմ՝ [[Ուրալ (քաղաքատիպ ավան, Ռիբինսկի շրջան)|Ուրալի ազատագրման]] համար։ Ոսկանյանի դիվիզիայում է կռվել Վ․ Չապաևը։ Ուրալսկ քաղաքի ազատագրման մարտերում վիրավորվել է ([[1919]], հունվար), ապաքինվելուց հետո նշանակվել (1919, հունիս) 49-րդ դիվիզիայի, իսկ Վ․ Չապաևի հերոսական մահից ([[1919]], սեպտեմբեր) հետո՝ կրկին 25-րդ («Չապաևյան») դիվիզիայի հրամանատար։ 1919 թվականի հոկտեմբերին ստանձնել է 4-րդ բանակի հրամանատարությունը, գլխավորել մարտերը մինչև Ուրալյան ռազմաճակատի վերացումը ([[1920]], հունվար)։ 1920 թվականի հունիս—օգոստոսին գլխավորել է հարավ-արևմտյան ռագմաճակատում սպիտակ լեհերի դեմ կռվող 12-րդ բանակը։ [[1922]]-ին թվականին նշանակվել է 6-րղ կորպուսի հրամանատար, [[1925]]-ին՝ թվականին՝ Թուրքեստանյան ռազմական օկրուգի զորքերի հրամանատարի տեղակալ։ [[1926]]-[[1929]] թվականներին [[Ֆինլանդիա]]յում, ապա [[Իտալիա]]յում վարել է ՍՍՀՄ լիազոր ներկայացուցիչների զինվորական կցորդի պաշտոն։ [[1931]]-ից թվականից փոխադրվել է պետական աշխատանքի, զբաղեցրել պատասխանատու պաշտոններ։ Քաղաքացիական պատերազմում ցուցաբերած զորավարական տաղանդի և հերոսության համար պարգևատրվել է [[Կարմիր դրոշակ (այլ կիրառումներ)|Կարմիր դրոշի]] և Կարմիր աստղի երեքական շքանշաններով։
 
Գասպար Ոսկանյան ծնվել է արդվինցի գաղթականի ընտանիքում։ Սկզբնական կրթությունն ստացել է ծննդավայրի ծխական դպրոցում, ավարտել Տիրասպոլի հետևակային գնդի կրտսեր հրամկազմի դպրոցը ([[1910]]), [[Թիֆլիս]]ի ռազմական ուսումնարանը ([[1913]]), ԲԳԿԲ-ի Գըլխավոր շտաբի ակադեմիայի բարձրագույն հրամկազմի դասընթացները ([[1922]])։ [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի ժամանակ կռվել ավստրո-գերմանական ռազմաճակատում, հասել գնդապետի աստիճանի։ Մասնակցել է [[1917]]-ի Փետրվարյան, ապա [[Հոկտեմբերյան Հեղափոխություն|Հոկտեմբերյան սոցիալիստական մեծ հեղափոխությանը։]] Կամավոր մտել է նորաստեղծ կարմիր բանակի շարքերը, նշանակվել գնդի հրամանատար, ապա [[Մոսկվա]]յի զինկոմիսարիատի զինկոմ, նպաստել նոր բանակի կազմակերպմանն ու համալրմանը։ Այդ պատասխանատու պաշտոնը վարելու ժամանակաշրջանում հանդիպումներ է ունեցել Վ․ Ի․ [[Լենին]]ի հետ, նրանից ստացել մարտական առաջադրանքներ։ Օտարերկրյա ռազմական ինտերվենցիայի և քաղաքացիական պատերազմի ծանր օրերին մեկնել է ռազմաճակատ, [[1918]]-ի նոյեմբերի 17-ին նշանակվել [[Սամարա]]յի դիվիզիայի (հետագայում՝ 25-րդ հրաձգային) հրամանատար, կռվել Կոլչակի զորքերի և չեխոսլովակյան հակահեղափոխական կորպուսի դեմ՝ [[Ուրալ (քաղաքատիպ ավան, Ռիբինսկի շրջան)|Ուրալի ազատագրման]] համար։ Ոսկանյանի դիվիզիայում է կռվել Վ․ Չապաևը։ Ուրալսկ քաղաքի ազատագրման մարտերում վիրավորվել է (1919, հունվար), ապաքինվելուց հետո նշանակվել (1919, հունիս) 49-րդ դիվիզիայի, իսկ Վ․ Չապաևի հերոսական մահից ([[1919]], սեպտեմբեր) հետո՝ կրկին 25-րդ («Չապաևյան») դիվիզիայի հրամանատար։ 1919 թվականի հոկտեմբերին ստանձնել է 4-րդ բանակի հրամանատարությունը, գլխավորել մարտերը մինչև Ուրալյան ռազմաճակատի վերացումը ([[1920]], հունվար)։ 1920-ի հունիս—օգոստոսին գլխավորել է հարավ-արևմտյան ռագմաճակատում սպիտակ լեհերի դեմ կռվող 12-րդ բանակը։ [[1922]]-ին նշանակվել է 6-րղ կորպուսի հրամանատար, [[1925]]-ին՝ Թուրքեստանյան ռազմական օկրուգի զորքերի հրամանատարի տեղակալ։ [[1926]]—[[1929]] թվականներին [[Ֆինլանդիա]]յում, ապա [[Իտալիա]]յում վարել է ՍՍՀՄ լիազոր ներկայացուցիչների զինվորական կցորդի պաշտոն։ [[1931]]-ից փոխադրվել է պետական աշխատանքի, զբաղեցրել պատասխանատու պաշտոններ։ Քաղաքացիական պատերազմում ցուցաբերած զորավարական տաղանդի և հերոսության համար պարգևատրվել է [[Կարմիր դրոշակ (այլ կիրառումներ)|Կարմիր դրոշի]] և Կարմիր աստղի երեքական շքանշաններով։
{{ՀՍՀ}}
{{DEFAULTSORT:Ոսկանյան, Գասպար}}