«Անձնային իմաստներ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 45.
Ուսումնասիրելով իմաստային կարգավորման օրինաչափությունները մտավոր խնդիրների լուծման [[Համատեքստ|համատեքստում]]` Տիխոմիրովը` որպես կարգավորման միավոր, առանձնացնում է վերջնական նպատակի բազմակի վերափոխվող իմաստը: Հենց վերջնական նպատակի իմաստն էլ պայմանավորում է իրավիճակի իմաստն ամբողջությամբ:
===
[[Ֆ. Վասիլյուկ|Ֆ. Վասիլյուկն]] անդրադարձել է [[կամային գործընթաց|կամային գործընթացներով]] իմաստի պայմանավորվածության խնդրին։
Իմաստը` որպես կենսական հարաբերությունների ամբողջական համագումար, Վասիլյուկի մոտ համարվում է «անձի դրդապատճառա-արժեքային համակարգի պրոդուկտ և հասկացվում որպես ինչ-ոչ ներքին և սուբյեկտիվ»։ Իմաստ հասկացությունը սերտ կապված է [[ժամանակային հեռանկար|ժամանակային հեռանկարի]] հետ: Նա նշում է, որ թեև իմաստը ինքնին «անժամանակային է», այն մարմնավորվում է ժամանակային ձևում` որպես «իմաստային ապագա»: Ակնհայտ է, որ իմաստը չի կարող գոյություն ունենալ զարգացման, հեռանկարի, ապագայի համատեքստից դուրս, որը Վասիլյուկը պատկերավոր անվանում է «իմաստի տուն»: Ըստ նրա` «իմաստային ապագան» իրականության նկատմամբ իմաստի հարաբերության արտացոլումն է:
===Ա.Ասմոլով. Իմաստը անձի կառուցվածքում===
Վերլուծելով [[Անձ|անձի]] կառուցվածքը` Ասմոլովը, որպես վերլուծության միավոր, առանձնացնում է դինամիկ իմաստային համակարգը: Այս համակարգի հիմնական բնութագրերն են հարաբերական [[ինքնուրույնություն|ինքնուրույնությունը]], կյանքն իր ներքինում, նրա ածանցումն իրեն առաջացնող գործունեությունների համակարգից:
| |||