Հսկայական հրանոթից արձակվելուց հետո, հրթիռը երեք ուղևորների՝ Բարբիքենի, կամպիտան Նիկոլի ու Միշել Արդանի հետ սկսում է հինգօրյա ճանապարհորդությունը [[լուսին|լուսնի]] վրա։ Թռիչքից ընդհամենը մի քանի րոպե հետո ոչ մեծ, պայծառ մետեորասուպ է անցնոումանցնում հրթիռից մի քանի հարյուր յարդ հեռավորությամբ, բայց բարեբախտաբար այն շրջանցում է հրթիռը։ [[Երկիր|Երկրի]] [[Ձգողության ուժ|ձգողության]] շնորհիվ մետեորը դառնում է նրա որկրորդ արբանյակը։ Ինչպես պարզվում է հետո, այդ արբանյակի [[Ձգողության ուժ|գրավիտացիոն ուժ]]ը ստիպում է հրթիռին շեղվել ընտրված երթուղուց ու գնալ լուսնի ուղեծրով։
Նպատակակետին մոտենալով ճանապարհորդները սկսում են հեռադիտակով ուսումնասիրել այն։ Շուտով նրանք հայտնվում են լուսնի խավար կողմում ու սառնամանիքի մեջ են ընկնում։ Ավելի ուշ հարավային կիսագնդում հերոսները հետևրումհետևում են հրաշալի հրաբուխների ու հարթավայրերի։ Ուղևորները եզրակացնում են, որ լուսինը դեռևս բնակեցված չէ, բայց նախկինում այստռեղայստեղ ապրել են կենդանի օրգանիզմներ, որոնք հնարավոր է նման են եղել մարդկանց։ Ավելի ուշ ջոկատը սկսում է շարժվել լուսնից մի կողմ, դեպի «մեռած կետ» (տեղը, ուր [[լուսին|լուսնի]] ու երկրի [[ձգողության ուժ]]երը հավասարվում են)։ Ջոկատը սկսում է ընկնել [[Երկիր]] 160 000 մղոն հեռավորությունից, և նրանք պետք է անկում կատարեին այն նույն արագությամբ, ինչով որ արձակվել էին հրանոթից։ Չորս օր հետո [[ԱՄՆ]]-ի ВМС հետազոտական կայանի անձնակազմը նկատում է մետեորիասուպի անկում լուսնից ծով։ Այդ մետեորըասուպը իրականում այն նույն ջոկատն էր։ Նրանք վբայրէջքվայրէջք են կատարում ծովում և մի քանի օր տևած փրկարարական միջոցառումներից հետո փրկվում են։
