«Դաղձ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Անանուխը հիշատակվել է դեռևս Աստվածաշնչում՝ Մատթեոսի ավետարանում, բարձր գնահատվել [[Հին Հունաստան]]ում: [[Հին Հռոմ]]ում համոզված էին, որ անանուխի բույրը տրամադրություն է բարձրացնում, այդ պատճառով խնջույքի սրահները ցողում էին անանուխի ջրով, սեղանները շփում տերևներով: Հռոմեացի գիտնական, ռազմական և պետական գործիչ Պլինիոս Ավագը գտնում էր, որ անանուխի բույրը նպաստում է [[ուղեղ]]ի արդյունավետ գործունեությանը, այդ պատճառով միշտ դալար ընձյուղներից հյուսված պսակ էր կրում, նույնը խորհուրդ էր տալիս աշակերտներին:

 

Բույսի վերգետնյա մասը պարունակում է եթերայուղ, որի քանակը [[ծաղիկներ]]ում կազմում է 4-6, տերևներում` 2,4-2,75, իսկ ցողուններում` մինչև 0,3%: Այն ստացվում է ջրային գոլորշիների միջոցով` թրման եղանակով: Նրա հիմնական մասը (41-65%) երկրորդային սպիրտ մենթոլ է: Բույսում կան նաև մենթոն, պինեն, լիմոնեն, դիպենտեն, ցինեոլ և այլ արժեքավոր նյութեր:

[[Պատկեր:CSA-Chocolate-Mint.jpg|մինի|աջից| mentha x piperita հիբրիդը, հայտնի է որպես «շոկոլադե անանուխի անվամբ»]]

== Մշակման եղանակ ==

Հումքը հավաքում ենք ծաղկման սեզոնում: Մշակման ժամանակ առանձնացնում ենք թարմ, վայրի խոտաբույսի ոչ պիտանի մասերը, չորացնում չորանոցներում և անմիջապես փաթեթավորում թղթե փաթեթներում, որտեղ բույսը կարողանում է պահպանել իր արոմատիկ գամման: