«Կոստանդնուպոլսի Բ տիեզերական ժողով»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 4.
== Հրավիրման պատճառները ==
Հրավիրվել էր [[Հավատո հանգանակ|Նիկիայի հավատո հանգանակ]]ի բանաձևումների հստակեցման և արիոսական, եվնոմիական, փոթինական, մարկիոնական, սավելական հերձվածների վերաբերյալ Եկեղեցու դիրքորոշման հստակեցման նպատակով։
Կայսրության արևելյան մասում քահանա ԱրիոսըՄակեդոնը ստեղծեց իր արիոսականմակեդոնական հերձվածը, որը մեծ զարգացում ապրեց այն արագորեն Ալեքսանդրիայից տարածվեց ամբողջ կայսրության մեջ: [[Կոստանդիանոս Ա Մեծ|Կոստանդիանոս]] և [[Վալենտիանոս |Վալենտիանոս]] կայսրերը մեղմ քաղաքականություն էին վարում և կարելի է ասել, որ նրանք արիոսական էի: Իրավիճակը փոխվեց [[Գրատիանոս կայսր|Գրատիանոս կայսեր]] օրոք, ճիշտ է նա ևս մեղմ քաղաքականություն էր վարում, բայց Նիկեական էր: Թեոդորոս Մեծ կայսրը ավելի անհանդուրժող գտնվեց. նա դիմեց լուրջ քայլերի, հրամայեց արիոսականների դեմ կազմակերպել տիեզերական ժողով և ընդունել ընդհանուր դավանանք: Թեոդորոսի հրամանով [[Կոստանդնուպոլիս]] հավաքվեցին քրիստոնեական եկեղեցու շուրջ 150 եպիսկոպոսներ: Վերոհիշյալ երազում Թեոդորոսը տեսել էր Մեծն Մելիտաս եպիսկոպոսին և ցանակացավ ինքն անձամբ ճանաչել նրան և նա մոտեցավ հենց [[Մելիտաս |Մելիտասին]]: Թեոդորոսը հրամայեց կազմել հայրերին հավատո հանգանակ:
== Ժողովի որոշումները ==
Կոստանդնուպոլսի տիեզերական ժողովին մասնակցող եպիսկոպոսներից 36 մակեդոնյաններ էին: Այդ ժողովին մասնակցում էին չորրորդ դարի նշանավոր լատին աստվածաբաններ, եկեղեցու սուրբ հայրեր [[Կյուրեղ Երուսաղեմացի|Կյուրեղ Երուսաղեմացին]], [[Գրիգոր Նյուսացի|Գրիգոր Նյուսացին]], [[Գրիգոր Աստվածաբան|Գրիգոր աստվածաբան Նազիանզացին]] և այլ ժամանակի հայտնի հոգևորականներ, որոնք մեծ ձեռագիր են թողել ապագա սերունդներին:
Ժողովի որոշումներն առաջին հերթին ուղղված էին Մակեդոնի և նրա վարդապետության դեմ: Ըստ նրա, Սուրբ Հոգին Հոր և Որդու էությունից չէ այլ օտար մի էություն` ոչ համագոյակից նրանց: Մակեդոնի վարդապետությունը ծագել է արիոսականությունից: Արիոսը Որդուն արարած էր համարում, որը համագոյակից չէ հորը և համարում էր,որ Սուրբ Հոգին համագոյակից է Որդուն, եթե Որդին աստված չէ, հետևաբար Սուրբ հոգին աստված լինել չի կարող <<Եվ ի Հոգին Սուրբ, որ յՈրդւոյ գոյացեալ է>>: Սրանից հետևեցնելով` Մակեդոնը քարոզում էր, որ Սուրբ Հոգին Որդուց բխելով` աստված չէ, այլ Որդու արարչագործություն: Իսկ Սուրբ Հոգին հայր աստծուց բխելը չէր ընդունում: Սրանով Մակեդոնը, ինչպես Արիոսը մերժում էին Սուրբ Երրորդության խորհուրդը և երեք անձերի համաբնությունը: Կոստանդնուպոլսի տիեզերաժողովում թեպետ [[Նիկիայի Ա տիեզերական ժողով|Նիկիայի հավատո հանգանակը]] կրկին ընդունվեց, և Նիկիական հավատքը հաստատուն մնաց` դավանական տեսակետից որպես կատարյալ, սակայն 1-ին տիեզերաժողովից հետո նոր աղանդների երևան գալը ստիպեց որոշ լրացումներ կատարել Գրիգոր ՆյուսացինԿոստանդնուպոլսումՆյուսացին Կոստանդնուպոլսում ժողովված սուրբ հայրերի հավանությամբ նոր հավելումներ կատարեց նիկիական հանգանակի վրա: Ժողովը բանաձևեց և ավելացրեց << Ի հօրէ բխեալ>>: Այսինքն` [[Սուրբ Հոգի|Սուրբ Հոգին]] բխում է Հորից այս և Որդու հետ միասին երկրպագելի, փառավորելի ու համագոյակից է:
Ժողովը նզովեց 4-րդ դարի բոլոր աղանդավորներին` [[Փոտինոս |Փոտինոսին]], [[Ապողինարիզմ|Ապողինարին]] և այլն: Ժողովը հստակեցրեց նաև Բանի մարդեղությունը և հոգու բանականությունը:Կոստանդնուպոլսի ժողովն ընդունել է 7 կանոն: Ա հավաստում է, որ շողովը հավատարիմ է մնացել Նիկիայի ժողովին, նզովում է Մակեդոնին, Փոտինոսին, Ապողինարիոսին և մյուս աղանդապետներին: Բ կանոնը սահմանում է, որ յուրաքանչյուր եկեղեցի, անկախ ավագության աստիճանից, միայն իր եկեղեց. և վարչ. սահմաններում է իրավասու գործելու ու տնօրինելու, իրավունք չունի խառնվելու մյուսների գործերին կամ կարգադրություններ անելու: Գ կանոնը վերաբերում է աթոռների ավագությանը: Կ. Պոլսի աթոռը հայտարարվել է երկրորդը՝ Հռոմից հետո, «քանզի Կ. Պոլիս՝ նոր Հռոմ է»: Սա ուղղված էր Ալեքսանդրիայի աթոռի դեմ, որի աճող հեղինակությունը հարվածում էր թե՜ Հռոմի, թե՜ Կ. Պոլսի շահերին: Ըստ ավագության, Ալեքսանդրիայի աթոռը երրորդն էր, Անտիոքինը՝ չորրորդը, Երուսաղեմինը՝ հինգերորդը: Մնացած չորս կանոնները վերաբերում են եկեղեցու կարգ ու կանոնին: