Ժողովրդական նկարիչ [[Մհեր Աբեղյան]]ի արվեստը ձևավորվել է [[1930]]-[[1940]] թթ. սկզբում գրաֆիկական, այնուհետև գեղանկարի ասպարեզում։Ստեղծագործականասպարեզում։ Ստեղծագործական ողջ ուղու ընթացքում նկարիչը հավատարիմ է մնացել իր գեղարվեստական լեզվին, իր գեղարվեստական ձեռագրին՝ ընդլայնելով և հարստացնելով այն։ Նրա [[բնանկար]]ներում իշխում են անդորրն ու հոգեկան հանգստությունը, [[նատյուրմորտ]]ները վառ են, տոնական ու կենսահաստատ, դրանց հատուկ է դեկորատիվ գունեղությունը։ Մարդկանց կերպարները նկարչի հորինվածքներում և [[դիմանկար]]ներում լի են քնարականությամբ։ Մանուկ Աբեղյանը նկարել [[ածուխ]]ով, ծայրով, սանգինայով, զբաղվել է [[օֆորտ]]ով, սակայն նրա նախընտրած գրաֆիկական տեխնիկան լինոփորագրությունն էր։ Տպագրական այս տեխնիկայով արված աշխատանքները գրավում են կատարման վարպետությամբ, մակերեսի գեղեցիկ մշակումով, գծի պոռթկունությամբ։
