'''Հայկ Ղազարի (Լազարի) Թումանյան''' ([[հունիսի 6]], [[1901]], [[Թիֆլիս]] - [[1971]], [[Մոսկվա]]), սովետական բանակի քաղաշխատող, [[գեներալ-լեյտենանտ]] ([[1945]]):։ ԽՄԿԿ անդամ [[1917 թվական]]ից:ից։ [[Վրաստան]]ում հեղափոխական գործունեության համար [[1919 թվական]]ին ձերբակալվել էր:էր։ [[1924 թվական]]ին ավարտել էր Մոսկվայի Յա. Սվերդլովի անվան կոմունիստական համալսարանը, [[1929 թվական]]ին՝ Մ. Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիայի արևելյան ֆակուլտետը:ֆակուլտետը։ [[1930]]-[[1933 թվական]]ներին աշխատել էր [[Չինաստան]]ում, [[1937 թվական]]ին՝ [[Իսպանիա]]յում:յում։ Եղել էր Վ. Կույբիշևի անվան ռազմաինժեներական ակադեմիայի զինկոմ:զինկոմ։ [[Հայրենական Մեծ պատերազմ]]ի սկզբին [[Բելոռուսիա]]յում կազմակերպել էր առաջին պարտիզանական ջոկատները, գլխավորել 4-րդ [[Լենինգրադ]]յան պարտիզանական գունդը:գունդը։ [[1942]]-[[1946 թվական]]ներին աշխատել էր որպես կորպուսի ռազմմական կոմիսար, բանակի ռազմական, խորհրդի անդամ:անդամ։ Մասնակցել էր [[Ելեց]]ի և [[Վորոնեժ]]ի մարտերին, Ստալինգրադյան ճակատամարտին, Կորսուն-Շևչենկովսկիի օպերացիային, [[Ռումինիա]]յի, [[Հունգարիա]]յի, [[Ավստրիա]]յի, [[Չեխոսլովակիա]]յի ազատագրմանը:ազատագրմանը։ Ետպատերազմյան տարիներին եղել էր սովետական բանակի Զրահատանկային և մեքենայացված զորքերի ակադեմիայի քաղբաժնի պետ, աշխատել [[ԽՍՀՄ]] պաշտպանության մինիստրության Կենտրոնական ապարատում:ապարատում։ Պարգևատրվել է Լենինի 2, Կարմիր դրոշի 6, Սուվորովի 2-րդ, Կուտուզովի 1-ին, Բոգդան իյմելնիցկու 1-ին աստիճանի, Աշխատանքային կարմիր դրոշի, Կարմիր աստղի շքանշաններով և մեդալներով:մեդալներով։
