'''Հայկ Թումանյան''' Ղազարի (Լազարի) (ծնվել էԹումանյան''' ([[հունիսի 6]], [[1901]], [[Թիֆլիս]], մահացելէ- [[1971]], [[Մոսկվա]]), սովետական բանակի քաղաշխատող, [[գեներալ-լեյտենանտ]] ([[1945]]): ԽՄԿԿ անդամ [[1917 թվական]]ից: [[Վրաստան]]ում հեղափոխական գործունեության համար [[1919 թվական]]ին ձերբակալվել էր: [[1924 թվական]]ին ավարտել էր Մոսկվայի Յա. Սվերդլովի անվան կոմունիստական համալսարանը, [[1929 թվական]]ին՝ Մ. Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիայի արևելյան ֆակուլտետը: [[1930]]-[[1933 թվական]]ներին աշխատել էր [[Չինաստան]]ում, [[1937 թվական]]ին՝ [[Իսպանիա]]յում: Եղել էր Վ. Կույբիշևի անվան ռազմաինժեներական ակադեմիայի զինկոմ: [[Հայրենական մեծ պատերազմ]]ի սկզբին [[Բելոռուսիա]]յում կազմակերպել էր առաջին պարտիզանական ջոկատները, գլխավորել 4-րդ [[Լենինգրադ]]յան պարտիզանական գունդը: [[1942]]-[[1946 թվական]]ներին աշխատել էր որպես կորպուսի ռազմմական կոմիսար, բանակի ռազմական, խորհրդի անդամ: Մասնակցել էր [[Ելեց]]ի և [[Վորոնեժ]]ի մարտերին, Ստալինգրադյան ճակատամարտին, Կորսուն-Շևչենկովսկիի օպերացիային, [[Ռումինիա]]յի, [[Հունգարիա]]յի, [[Ավստրիա]]յի, [[Չեխհսլովակիա]]յի ազատագրմանը: Ետպատերազմյան տարիներին եղել էր սովետական բանակի Զրահատանկային և մեքենայացված զորքերի ակադեմիայի քաղբաժնի պետ, աշխատել [[ԽՍՀՄ]] պաշտպանության մինիստրության Կենտրոնական ապարատում: Պարգևատրվել է Լենինի 2, Կարմիր դրոշի 6, Սուվորովի 2-րդ, Կուտուզովի 1-ին, Բոգդան իյմելնիցկու 1-ին աստիճանի, Աշխատանքային կարմիր դրոշի, Կարմիր աստղի շքանշաններով և մեդալներով:
