«Հայերենագիտություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ կետադրական և վիքի ճշտումներ, փոխարինվեց: : → ։ (24) oգտվելով ԱՎԲ |
No edit summary |
||
Տող 1.
'''Հայերենագիտություն''', հայ [[լեզվաբանություն|լեզվաբանության]] մի բնագավառ, ուսմունք [[հայերեն]]ի մասին։ Ավելի նեղ ըմբռնում է քան [[հայագիտություն]]ը և մտնում է սրա գիտակարգերի շարքը (հայ [[գրականագիտություն|գրականագիտության]], [[պատմագրություն|պատմագրության]], [[Ազգագրությունը Հայաստանում|ազգագրության]] և այլնի հետ միասին)։ Հայերենագիտությունն ինքը հայերենագիտական գիտակարգերի, գիտաճյուղերի ամբողջություն։ Նրա մեջ են առնվում, օրինակ, [[հայոց լեզվի պատմություն]]ը, հայ քերականագիտությունը, հայերենագիտության պատմությունը, հայ [[բարբառագիտություն]]ը, հայոց լեզվի մեթոդիկան, հայ [[բառարանագրություն]]ը։
Հայերենագիտությունը մասնավոր լեզվաբանություն է, նրա ուսումնասիրության առարկան հայոց լեզուն է։ Թեև ընդունված է ասել, որ նրա սկզբնավորումը կապված է [[Դիոնիսիոս Թրակացի|Դիոնիսիոս Թրակացու]] «Քերականության արվեստի» թարգմանության հետ, հարկ է նշել, որ հայոց լեզվի ուսումնասիրությունն ավելի հին ակունքներ ունի, և առաջին լուրջ ուսումնասիրողների մեջ չի կարելի չնշել նաև հանճարեղ [[Մեսրոպ Մաշտոց]]ին։ Հայերենի խոր ու բազմակողմանի ուսումնասիրությամբ միայն նա կարող էր ստեղծել ինքնատիպ ու կատարյալ [[գիր]], [[այբուբեն]]։ Հայերենի գիտական ուսումնասիրությունը առաջ մղեցին հմուտ մեկնիչ-քերականները, ապա
Թեև հայերենագիտության պատմության մեջ եղան շրջաններ, երբ հայոց լեզվի հարցերը դիտարկվում, մեկնաբանվում էին այլ լեզուների ուղմունքների հետևողությամբ (հունաբաններ, լատինաբաններ), այնուամենայնիվ, հայերենի քննույթունն աստիճանաբար ընկավ իր հունի մեջ, և հայերենագիտությունը դարձավ մեթոդականորեն կուռ ու հեռանկարային գիտակարգ։ Օբյեկտի ուսումնասիրության անհրաժեշտությամբ պայմանավորված` հայերենագետների կազմը գնալով ընդլայնվեց, նրա մեջ ներգրավվեցին նաև շատ այլազգի գիտնականներ։
|