«Ցեղակրոնություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Ցեղակրոն Ուխտեր]]ի առաջին Ծրագիր-Կանոնագիրի տիտղոսաթերթը զարդարում էր ''«[[Լոզանի կոնֆերանս|Լոզա՞նը]] - ո՛չ, երբե՛չերբե՛ք»'' կարգախոսը: Ցեղակրոնների համար՝ Հայկական հարցը չէր վերջանում Լոզանի թուրքանպաստ պայմանագրով, և դրանք շարունակում էին մնալ Թուրքիայի պարտատերերը: Համոզված լինելով, որ հայկական հողերի վերանվաճումը հնարավոր է միայն սեփական արյամբ, քանզի միայն հայ զինվորի արիությամբ ու հայրենապաշտությամբ գծված Հայաստանի սահմանները կարող են լինել կայուն և արիական, Գարեգին Նժդեհը գրում էր<ref name="">Գարեգին Նժդեհը // «Որդիների պայքարը հայրերի դեմ», Սալոնիկ, 1927, էջ 26</ref>.