«Մասնակից:Narek Hayriyan/Ավազարկղ Ե»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 4.
 
 
== Կյանք ==
Նրա ցուցահանդեսները գրավել են շատերի սրտերն աշխարհի տարբեր երկրներում` [[Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ|Միացյալ Նահանգներում]], [[Ֆրանսիա|Ֆրանսիայում]], [[Գերմանիա|Գերմանիայում]], [[Իսպանիա|Իսպանիայում]], [[Հարավսլավիա|Հարավսլավիայում]], [[Ճապոնիա|Ճապոնիայում]], [[Իրան|Իրանում]], [[Եգիպտոս|Եգիպտոսում]], [[Ռուսաստան|Ռուսաստանում]] և այլուր: Միայն [[1983 թվական]]ի ընթացքում Էդուարդ Ղազարյանի անունը 9 անգամ հիշատակվել է ռուսական «Դիվո» ռեկորդների գրքում ([[Գինեսի ռեկորդների գիրք|Գինեսի ռեկորդների գրքի]] ռուսական տարբերակը):
Բազմամյա գործունեության և վաստակի համար 87-ամյա Էդուարդ Տեր-Ղազարյանին շնորհվել է [[Մշակույթի նախարարություն|Մշակույթի նախարարության]] Ոսկե մեդալ:
[[Առնո Բաբաջանյան համերգասրահ|Առնո Բաբաջանյան Համերգասրահ]]ի ճեմասրահում ցուցադրվել են հռչակավոր միկրոքանդակները, «Վիոլա պամպոզա» ալտը, ծաղրանկարները: Տաղանդավոր ջութակահարին իրենց կատարումներով ողջունեցին «Շելլ» դաշնամուրային տրիոն, Երևանի կամերային երգչախումբը, «Բերդ» պարային համույթը, ինչպես նաև արվեստագետի թոռնուհին:
Անսովոր ձիրքի տեր արվեստագետը նաև սրամիտ ու կենսուրախ մարդ է եղել: Արվեստագետի ընկերոջ` Արմեն Բուդաղյանը բնորոշմամբ քանդակագործը «մեր ժողովրդի պարծանքն է, որը չունի մրցակից և թափանցում է անտեսանելի գաղտնիքներից այն կողմ»:
Լուվրի թանգարանի պատվերով բրնձի հատիկի վրա քանդակել- ավարտել էր [[Այվազովսկի Հովհաննես|Այվազովսկու]] «Իններորդ ալիքը», երբ անսպասելիորեն «քանդակը» կուլ է տալիս պատշգամբում հայտնված աղավնին: Կուլ է տալիս մեկ միլիոն դոլարն ու երեք ամսվա տքնաջան աշխատանքի արդյունքը:
 
 
 
=== Գործունեություն ===
== Կյանք ==
[[1977 թվական]] - ավարտել է Երևանի կոնսերվատորիան,
Բազմամյա գործունեության և վաստակի համար 87-ամյա Էդուարդ Տեր-Ղազարյանին շնորհվել է [[Մշակույթի նախարարություն|Մշակույթի նախարարության]] Ոսկե մեդալ:
[[1939]] - [[1946]] թվականներին նվագել է Երևանի օպերայի և բալետի թատրոնի սիմֆոնիկ նվագախմբում,
[[Առնո Բաբաջանյան համերգասրահ|Առնո Բաբաջանյան Համերգասրահ]]ի ճեմասրահում ցուցադրվել են հռչակավոր միկրոքանդակները, «Վիոլա պամպոզա» ալտը, ծաղրանկարները: Տաղանդավոր ջութակահարին իրենց կատարումներով ողջունեցին «Շելլ» դաշնամուրային տրիոն, Երևանի կամերային երգչախումբը, «Բերդ» պարային համույթը, ինչպես նաև արվեստագետի թոռնուհին:
1946 - [[1986]] թվականներին՝ Հայաստանի սիմֆոնիկ (1947-1986 թվականներին՝ կոնցերտմայստեր) նվագախմբում:
Նա ստեղծել է 1000- ից ավելի մանրաքանդակ, մոտ 600 նոր երաժշտական գործիք, 1500 ծաղրանկար:
[[1990]][[1992]] թվականներին Երևանում գործել է նրա անվան «Հրաշքների աշխարհ» թանգարանը:
Նրա միկրոքանդակներն առաջին անգամ ցուցադրվել են 1947 թվականին Երևանի ազգային թանգարանում: Նրա միկրոգլուխգործոցները նվիրել են Ռոքֆելլերին, Անգլիայի թագուհի Ելիզավետա Երկրորդին,Ստալինին: Իսկ միջազգային ասպարեզ առաջին անգամ դուրս են եկել 1977 թվականին, ցուցադրվել Լոս Անջելեսի խորհրդային ցուցահանդեսի հայկական տաղավարում, և որակվել իբրև աշխարհի «ութերորդ հրաշալիք»:
 
 
==== Գլուխգործոցներ ====
[[1943 թվականից թվական]]ից թզի կորիզի, մարդու մազի, [[Բրինձ|բրնձի]] հատիկի, ալմաստի[[ալմաստ]]ի, պողպատի[[պողպատ]]ի, [[Ոսկի|ոսկու փոշեհատիկներիփոշեհատիկներ]]ի և այլ նյութերի՝ միկրոնով չափվող մեծության մասնիկների վրա հզոր խոշորացույցի օգնությամբ ստեղծել է 600 - ից ավելի միկրոքանդակներ՝ «Չառլի[[Չարլի Չապլին]]» ([[1973]], պողպատ), «[[Նիկոլո Պագանինի]]» ([[1974]], ոսկու փոշեհատիկ, երկուսն էլ՝ ասեղի անցքի մեջ), այդ բնագավառում եզակի՝ շարժվող միկրոֆիգուրներով «Գուլիվերը և լիլիպուտները» ([[1976]], մարդու մազ, պողպատ), ևինչպես նաև 1500 այլնծաղրանկար:
Հրաշք կարելի է համարել ասեղի ծայրին քանդակած ուղտերի քարավանը, մետաղի փշուրի վրա քանդակած խաչքարը և Հիսուսի դիմապատկերը, ասեղի անցքի մեջ գավազանով Չարլի Չապլինը, [[Միլոսյան Վեներա]], ամենափոքր իկոնան, մազի ծայրին քանդակած [[Ազատության արձանըարձան]]ը, որոնք հնարավոր է դիտել, մեծացնելով 5000 անգամ: Նրա տասը մանրաքանդակ գրանցված են [[Գինեսի ռեկորդների գրքում:գիրք|Գինեսի Իսկ այդ գլուխգործոցներըռեկորդների հնարավոր է դիտել, մեծացնելով 5000 անգամգրքում]]:
 
==== Արարչագործություններ ====
Վերակերտել է [[Բախ, Յոհան Սեբաստյան|Յո. Ս. ԲախիԲախ]]ի «վիոլա-պոմպոզան» ([[1724]], վարպետ՝ Հոֆման), որը լռել էր շուրջ 270 տարի, պատրաստել երաժշտականի քառյակ, որի կազմում ստեղծել է 120 ռեզոնատոր ունեցող լարային երգեհոն` մի նոր, անհավատալի հարուստ ձայնով հզոր գործիք, այդ թվում՝ «Դվին» լարային քառյակի յուրօրինակ նվագարանները ([[1985]]), նաև «Խաղաղության երաժշական ավտոմատը»-ը ([[1987]]), որտեղ համատեղված են տարբեր երկրների 40 մանրաչափ նվագարաններ:
 
Հրաշք կարելի է համարել ասեղի ծայրին քանդակած ուղտերի քարավանը, մետաղի փշուրի վրա քանդակած խաչքարը և Հիսուսի դիմապատկերը, ասեղի անցքի մեջ գավազանով Չարլի Չապլինը, Միլոսյան Վեներա, ամենափոքր իկոնան, մազի ծայրին քանդակած Ազատության արձանը: Նրա տասը մանրաքանդակ գրանցված են Գինեսի ռեկորդների գրքում: Իսկ այդ գլուխգործոցները հնարավոր է դիտել, մեծացնելով 5000 անգամ:
 
Լուվրի թանգարանի պատվերով բրնձի հատիկի վրա քանդակել- ավարտել էր [[Այվազովսկի Հովհաննես|Այվազովսկու]] «Իններորդ ալիքը», երբ անսպասելիորեն «քանդակը» կուլ է տալիս պատշգամբում հայտնված աղավնին: Կուլ է տալիս մեկ միլիոն դոլարն ու երեք ամսվա տքնաջան աշխատանքի արդյունքը:
Անսովոր ձիրքի տեր արվեստագետը նաև սրամիտ ու կենսուրախ մարդ է եղել: Արվեստագետի ընկերոջ` Արմեն Բուդաղյանը բնորոշմամբ քանդակագործը «մեր ժողովրդի պարծանքն է, որը չունի մրցակից և թափանցում է անտեսանելի գաղտնիքներից այն կողմ»:
 
==== Ցուցահանդեսներ ====
Նրա միկրոքանդակներն առաջին անգամ ցուցադրվել են 1947 թվականին Երևանի ազգային թանգարանում, [[Առնո Բաբաջանյան համերգասրահ|Առնո Բաբաջանյան Համերգասրահ]]ի ճեմասրահում («Վիոլա պամպոզա» [[ալտ]]ը, ծաղրանկարները): Նրա միկրոգլուխգործոցները նվիրել են Ռոքֆելլերին, Անգլիայի թագուհի Ելիզավետա Երկրորդին,Ստալինին: Իսկ միջազգային ասպարեզ առաջին անգամ դուրս են եկել 1977 թվականին, ցուցադրվել Լոս Անջելեսի խորհրդային ցուցահանդեսի հայկական տաղավարում, և որակվել իբրև աշխարհի «ութերորդ հրաշալիք»:
 
Նրա ցուցահանդեսները գրավել են նաև շատերի սրտերն աշխարհի տարբեր երկրներում` [[Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ|Միացյալ Նահանգներում]], [[Ֆրանսիա|Ֆրանսիայում]], [[Գերմանիա|Գերմանիայում]], [[Իսպանիա|Իսպանիայում]], [[Հարավսլավիա|Հարավսլավիայում]], [[Ճապոնիա|Ճապոնիայում]], [[Իրան|Իրանում]], [[Եգիպտոս|Եգիպտոսում]], [[Ռուսաստան|Ռուսաստանում]] և այլուր: Միայն [[1983 թվական]]ի ընթացքում Էդուարդ Ղազարյանի անունը 9 անգամ հիշատակվել է ռուսական «Դիվո» ռեկորդների գրքում ([[Գինեսի ռեկորդների գիրք|Գինեսի ռեկորդների գրքի]] ռուսական տարբերակը): Անհատական ցուցահանդեսներ է ունեցել նաև [[ԱՊՀ]] մի շարք քաղաքներում:
== Գործունեություն ==
1977 թվական - ավարտել է Երևանի կոնսերվատորիան,
1939 -1946 թվականներին նվագել է Երևանի օպերայի և բալետի թատրոնի սիմֆոնիկ նվագախմբում,
1946 -1986 թվականներին՝ Հայաստանի սիմֆոնիկ (1947-1986 թվականներին՝ կոնցերտմայստեր) նվագախմբում:
1943 թվականից թզի կորիզի, մարդու մազի, բրնձի հատիկի, ալմաստի, պողպատի, ոսկու փոշեհատիկների և այլ նյութերի՝ միկրոնով չափվող մեծության մասնիկների վրա հզոր խոշորացույցի օգնությամբ ստեղծել է 600 - ից ավելի միկրոքանդակներ՝ «Չառլի Չապլին» (1973, պողպատ), «Նիկոլո Պագանինի» (1974, ոսկու փոշեհատիկ, երկուսն էլ՝ ասեղի անցքի մեջ), այդ բնագավառում եզակի՝ շարժվող միկրոֆիգուրներով «Գուլիվերը և լիլիպուտները» (1976, մարդու մազ, պողպատ) և այլն:
Վերակերտել է Յո. Ս. Բախի «վիոլա-պոմպոզան» (1724, վարպետ՝ Հոֆման), պատրաստել երաժշտականի քառյակ, որի կազմում ստեղծել է 120 ռեզոնատոր ունեցող լարային երգեհոն` մի նոր, անհավատալի հարուստ ձայնով հզոր գործիք, այդ թվում՝ «Դվին» լարային քառյակի յուրօրինակ նվագարանները (1985), նաև «Խաղաղության երաժշական ավտոմատը»-ը (1987), որտեղ համատեղված են տարբեր երկրների 40 մանրաչափ նվագարաններ:
1990 – 1992 թվականներին Երևանում գործել է նրա անվան «Հրաշքների աշխարհ» թանգարանը:
Անհատական ցուցահանդեսներ է ունեցել ԱՊՀ մի շարք քաղաքներում:
 
== Աշխարհի ութերորդ հրաշալիք ==
Լոս Անջելեսում կայացած` Վարպետիվարպետի «Հրաշքների աշխարհ» ցուցահանդեսը ամերիկացի այցելուներն անվանել են «Աշխարհի ութերորդ հրաշալիք»:
Վարպետը ստեղծել է նոր երաժշտական ավտոմատ-զենք, որն աշխարհում առաջինն է, որը ոչ թե սպանում է, այլ մեծ հաճույք պատճառում երաժշտասերներին: Ավտոմատի վրա տեղադրված են աշխարհի տարբեր ազգերի շուրջ 40 [[երաժշտական գործիքներ]], որոնցից շատերի վրա նա կատարել է հայ, ռուս և արևմտաեվրոպական կոմպոզիտորների ստեղծագործություններ:
 
== Մեդալներ ==
Նրա շնորհիվ նորից կյանքի է կոչվել Յ. Ս. Բախի վիոլա-պոմպոզան, որը լռել էր շուրջ 270 տարի: Նա հիմնադրել է հնագույն երաժշտական գործիքների քառյակ, որի կազմում ստեղծել է 120 ռեզոնատոր ունեցող լարային երգեհոն` մի նոր, անհավատալի հարուստ ձայնով հզոր գործիք:
[[2006]] թվականին «Կենդանի լեգենդ» ոսկե մեդալով - Քեմբրիջի կենսագրական կենտրոնի կողմից, և հայտարարվել բոլոր ժամանակների ամենահանճարեղ մարդկանցից մեկը:
Լոս Անջելեսում կայացած` Վարպետի «Հրաշքների աշխարհ» ցուցահանդեսը ամերիկացի այցելուներն անվանել են «Աշխարհի ութերորդ հրաշալիք»:
Ոսկե մեդալ - ՀՀ մշակույթի նախարարության բարձրագույն պարգև:
Վարպետը ստեղծել է նոր երաժշտական ավտոմատ-զենք, որն աշխարհում առաջինն է, որը ոչ թե սպանում է, այլ մեծ հաճույք պատճառում երաժշտասերներին: Ավտոմատի վրա տեղադրված են աշխարհի տարբեր ազգերի շուրջ 40 երաժշտական գործիքներ, որոնցից շատերի վրա նա կատարել է հայ, ռուս և արևմտաեվրոպական կոմպոզիտորների ստեղծագործություններ:
[[2010]] թվականի մայիսին «Սրբ Սահակ և Սրբ Մեսրոպ» մեդալներով - [[Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս|Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ կաթողիկոս]]ի կողմից:
2006 թվականին Քեմբրիջի կենսագրական կենտրոնը Էդուարդ Ղազարյանին հայտարարել է բոլոր ժամանակների ամենահանճարեղ մարդկանցից մեկը և պարգևատրել «Կենդանի լեգենդ» ոսկե մեդալով: Վարպետը պարգևատրվել է նաև ՀՀ մշակույթի նախարարության բարձրագույն պարգևով` ոսկե մեդալով: 2010 թվականի մայիսին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ կաթողիկոսի կողմից պարգևատրել է «Սրբ Սահակ և Սրբ Մեսրոպ» մեդալներով: