«Գրգռականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Պատկեր:Fish v.jpg|400px|մինի|աջից|Ձկների կերակրման ժամանակ արտահայտաված գրգռականություն]]

իսկ սպիտակուցների կառուցվածքում՝ ֆունկցիոնալ օրինակ, սուլֆհիդրիլային խմբերը։ Սուլֆհիդիլային խմբերը մեկուսացնելիս [[օրգանիզմ]]ի մի շարք [[ռեակցիա]]ներ անհետանում կամ [[այլափոխում|այլափոխվում]] են։ Նյարդային համակարգից զուրկ կենդանինևրը (օրինակ, նախակենդանիները) գրգռումը ընկալում են ամբողջ [[բջջապլազմա]]յով, իսկ նյարդային համակարգ ունեցողները՝ հատուկ գոյացություննևրի՝ ռեցեպտորների միջոցով։ Գրգռականություն միավորը գրգիռման շեմքն Է՝ արտաքին ազդեցության այն նվազագույն ուժը, որն ահհրաժեշտ և բավարար է [[հյուսվածք]]ի գործունյա վիճակ առաջացնելու համար։ Որոշ հեղինակներ գրգռականություն հասկացությունը նույնացնում են [[դրդողականություն|դրդողականության]] հետ։ Հետազոտողների մեկ այլ խումբ դրդողականությունը դիտում է որպես կենդանի նյութի ավելի բարդ հատկություն, որը հատուկ է միայն որոշ այս պես կոչված դրդվող [[հյուսվածք]]ներին։ Գրգռականության բնականոն մակարդակը կենդանի [[օրգանիզմ]]ում պահպանվում և կարգավորվում է [[նյարդ]]ային համակարգով։ Գրգռականություն բույսևրի, բուսական օրգանիզմներին հսհատուկ են գրգռականությունը ն դրդողականությունը։ Բուսական հյուսվածքներում որոշակի ուժի, տնողության և [[հաճախականություն|հաճախականությաև]] որնէ գրգռմանը ի պատասխան զարգանում է դրդման վիճակ, որը բնորոշվում է գործողության պոտենցիալների և հոսանքի առաջացմամբ, բջիջների ու հյուսվածքների գործունեության ուժեղացմամբ։ Բույսերում ևս հայտնաբերվել են կծկվող [[սպիտակուց]]ներ, որոնք շատ նման են կենդանական [[հյուսվածք]]ի սպիտակուցին։ Սակայն [[բույս]]երը, որպես կանոն չունեն գրգռումը ընկալող և դրդումը հաղորդող հատուկ հյուսվածքներ, ինչպիսիք են [[կենդանի]]ների նյարդային բջիջները։ Արտաքին և ներքիև գրգռիչներիև արձագանքելու հատկությամբ օժտված են բույսերի բոլոր [[բջիջ]]ները, սակայն ավելի զգայուն են երիտասարդ

*[[բջիջ]]ները