Անուշիկ Զարմանյան

Նույնիսկ [[ալ-Զալլաքի]] մարտից հետո [[քրիստոնյաները]] չէին զիջում իրենց դիրքերը: Արևելյան ծովափը՝ [[Վալենսիայից]] մինչև [[Լորիս]], [[Ալֆոնսոյի]] իշխանության տակ էր, [[Տոլեդոյի]] ամրոցում տեղակայված էր [[կաստիլյան]] կայազորը: [[Ալ-Մութամիդը]] դիմում է Յուսուֆին: Յուսուֆը և իր ռազմիկները համտեսելով Անդալուզի բարիքները դեմ չէին վերադառնալ, բացի դրանից նրանք հավատում էին, որ իսլամի համար բարի գործ են անում՝ կռվելով իսլամի թշնամիների դեմ: 1090թ. ալմորավիներն իջնում են [[Ալհեսարիս]], և Յուսուֆը իր զորքը անդալուսցիների զորքի հետ տանում է դեպի [[Ալեդո]]: Պաշարումից 3 ամիս անց Ալֆոնսոն, հասկանալով, որ չի կարող դիմադրել, հողին է հավասարեցնում ամրոցը: Պաշարման ժամանակ Յուսուֆը ուսումնասիրեց քաղաքական իրավիճակը [[Իսպանիայում]]: Նա տեսավ, որ պետությունը ղեկավարող արիստոկրատիան [[կրոնին]] մեծ դեր չի տալիս և զբաղված է [[գրականությամբ]] և [[արվեստով]]: Յուսուֆը տեսավ, որ հասարակ ժողովուրդը նրա կողմից է, և հետևելով [[իսլամի]] գաղափարներին՝ որոշեց չվերադառնալ [[Աֆրիկա]], այլ միացնել [[Անդալուսը]] իր տերությանը:

1090թ. Յուսուֆն առանց կռվի վերցնում է [[Գրանադան]], 1091 թ. մարտին նրան է հանձնվում [[Կորդովան]]: Նա պաշարում է [[Սևիլիան]] և սեպտեմբերին գրավում: 1094թ. գրավում է [[Բադախոսան]], 1102թ.՝ [[Վալենսիան]], 1110թ՝ [[Սարագոսան]]:

Ալմորավիների` իշխանությունից հեռանալուց հետո՝ 1145թ. սկսվում է համեմատաբար ավելի վատ շրջան մինչև 1170թ., երբ իշխանության են գալիս [[Ալմոհադները]]