|
Վիլֆրուա (Villefroy) Գուլիելմուս ([[1690]]—[[1777]]), [[ֆրանսիա]]ցի արևելագետ, [[հայ]]ագետ, ձեռագրագետ։ [[Աստված]]աբա նության դոկտոր։ Սովորել է Տիրոնում և [[Բեզանսոն]]ում։ Տիրապեւոել է [[եբրայերեն]]ին, ասորերենին, [[հունարեն]]ին, [[լատիներեն]]ին։ [[1729]]-ից սկսել է հայերեն սովորել [[1739]]-ին լույս է ընծայել [[Փարիզ]]ի Արքունի [[մատենադարան]]ի [[հայերեն]] ձեռագրերիերկու ցուցակ, որոնք ամփոփում են համապատասխանաբար [[128]] և [[138]] ձեռագրի նկարագրություն։ Այստեղ Վիլֆրուան անդրադարձել է [[հայ]] գրչության առանձնահատկություններին, թանաքին, ներկին, մանրանկարներին, նկարագրել է նաև Հայսմավուրք, ճառընտիր, Շարակնոց և այլ ժողովածուներ, նշելով դրանց [[եվրոպա]]կան համարժեքները․ առանձնահատուկ ուշադրություն է դարձրել Գրիգոր Մագիստրոսի,Հովհաննես Երզնկացու քերականականգործերին, Գրիգոր Նարեկացու ճառերին,Մովսես Խորենացուն ևն։ [[Լատիներեն]] և [[ֆրանսերեն]] է թարգմանել Ներսես Շնորհալու, Հովհան Ոսկեբերանի [[ստեղծագործություն]]ներից, Աստվածաշնչից որոշ հատվածներ։ [[1740]]-ին լույս է տեսել Վ-ի «Հայկական [[եկեղեցի]]ն։ Պատարագներ և [[ծես]]եր»աշխատությունը։ Գրել է նաև հայոց լեզվի քերականություն,[[հայերեն]]ին և [[Հայաստան]]ին նվիրված այլ գործեր (բոլորն էլ անտիպ)։Երկ․ Catalogus codicum manuscriptorumBiblio’thecae Regiae, t․ 1, P․, [[1739]]; Recit dumartyrde S․ Christofle (Kristapor Vga) de lafamille de Shanaghlouch et de ceux qui ontete immoles par le fer avec lui, P․, [[1752]]․Գրկ․ Շրումպֆ [[Գիտություն]]ների Ակադեմիայի, Ուսումնասիըությիւնք [[հայ]] լեզվի և մատենագրութեան յարևմուտս ([[14]]—[[19]] [[դար]]), թարգմանում և լրացնում է Գ․ Զարբհանալյան, Վնտ․, [[1895]]։ Գ․ Աբգարյան
|
