«Սելենե»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Սելենե''' - (Հին հունական` Σελήνη, լատ,՝ Luna) հին հունական դիցաբանության մեջ լուսնի տիտանուհի-աստվածուհի, որը նաև հայտնի էր MENA (MENA) անվան տակ: Սելենեն տիտան [[Հիպերիոն]]ի և տիտանուհի [[Թեա]]յի դուստրն է, արև-[[Հելիոս]]ի և արշալույս [[Էոս]]ի քույրը: Նա վարում է իր կառքը ողջ երկնքով մեկ: Լուսնի աստվածուհուն, ըստ տարբեր առասպելների, վերագրվում են մի քանի սիրացյալներսիրեցյալներ, այդ թվում են՝ [[Զևս]]ը, [[Պան]]ը և մահկանացու [[Էնդիմիոն]]ը:

Դասական ժամանակներում Սելենեն հաճախ նույնացվում էր [[Արտեմիս]]ի հետ, որքան նրա եղբայրը, [[Հելիոս]]ը նույնանում էր [[Ապոլլոն]]ի հետ: Թե Սելենեն և [[Արտեմիս]]ը նույնպես կապված էին [[Հեկատա (աստվածուհի)|Հեկատե]]ի հետ, երեքն էլ համարվում էին լուսնային աստվածուհիներ, թեև միայն Սելենեն էր դիտվում որպես լուսնի անձնավորում:</b>

Ճիշտ այնպես, ինչպես [[Հելիոս]]ին իր նույնականացման համար [[Ապոլլոն]]ի հետ կոչում են ''Ֆեբ'', ''Փեբ'' Phoebus ("պայծառ"), Սելենեն իր նույնականացման համար [[Արտեմիս]]ին , սովորաբար կոչում են ''Փեբե'', ''Ֆիբի'' Phoebe (կանացի ձև): Բնօրինակ, իրական [[Փեբե]]ն (Phoebe) հունական դիցաբանության մեջ Սելենեի մորաքույրն է, տիտանուհի [[Լետո]]ի և [[Աստրեա]]յի մայրն է և [[Ապոլլոն]]ի, [[Արտեմիս]]ի ու [[Հեկատե]]ի տատն է: Ինչպես և Արտեմիսին, այնպես էլ Սելենեին երբեմն կոչում էին ''Սինթիա'' (Cynthia): </b>

Mena (միկեն.՝ Me-no) Սելենեի անուն էր մահկանացուների մոտ: Կոչվում էր "երկմարմին": Աթենքում կար Menou (Սելենեի) պաշտպամունք, նա համարվում էր մարգարե և բանաստեղծ Մովսաիոսի (Μουσαῖος) մայրը: Ըստ նրանց պատկերացմանը Սելենեն ծնել էր Մովսաիոսին Անտիփեմից: </b>

'''Մեններ''' (Menae) - լուսնի փուլերի աստվածուհիներ, Սելենեի և Էնդիմիոնի դստրեր: Հավանաբար, նրանց թվում էին '''Նիմեան''' ( Nemea) (Նոր լուսին), '''Պանդեան''' (Pandey) (Փոքրացող լուսին), '''Մեսոմենեն''' (Mesomena) (Աճող լուսին), '''Մենիսկը''' (Meniscus) (մահիկ , կիսալուսին) և '''Մենա''' (Mena) (Լիալուսին):

Սովորաբար Սելենեի ծագումը կարծիքը տրվում է Հեսիոդոսի կողմից: Թեոգոնիայում, արևի աստված [[Հիպերիոն]]ին իր քույր՝ [[Թեա]]ն պարգևում է մի շարք զավակներ՝ "Մեծն [[Հելիոս]]ին, մաքուր Սելենեին և [[Էոս]]ին, ով լուսավորում է այն ամենը, ինչ երկրի վրա է, և անմահ աստվածներին, ովքեր ապրում են լայն երկնքում":</b>

Ըստ Կանանցի Գրացուցակի, [[Էնդիմիոն]]ը Էթլիոսի որդին էր ([[Զևս]]ի որդի) և [[Զևս]]ը շնորհել էր նրան ընտրելու իրավունք, երբ նա մահանա:</b>

Սակայն ըստ Ապոլլոդորոսին, [[Զևս]]ը ընտրության առաջ է կանգնեցնում Էնդիմիոնին, և նա ընտրում է հավերժական քուն, որպիսզի մնա անմահ ու հավերժ գեղեցիկ: </b>

Սելենեի տեսքի մասին, դիմագծերի և այլն նկարագրությունները բավականին սակավ են:</b>

Սելենեի Օրհներգում նկարագրվում է, ինչպես շատ գեղեցիկ, երկար թևերով և ոսկե թագով աստվածուհի, անվանելով նրան "սպիտակով զինված" և "բարեգործական": </b>

Էսքիլոսը (Aeschylus) կոչում է Սելենեին "գիշերվա աչք": </b>

Սելենեն նույնպես հայտնվում է ձիով Գիգանտոմաքիայի ժամանակ, նա պատկերված է Պերգամոն Խորանի ֆրիզի վրա: </b>

կամ մահակը տեղադրված է գլխի վրա,սուր անկյուններով դեպի վայր ցցած, նմանվելով եղջյուրի, կամ էլ հետևից նրա գլխին կամ ուսերին է հենված: Կան նկարներ, որտեղ Սելենեն պատկերված է լինում լուսապսակով դլխի շուրջ, երբեմն էլ պատկերված է ջահով: </b>

'''Հետ-Վերածննդի''' դարաշրջանի արվեստներում, Սելենեն ընդհանուր առմամբ, պատկերված էր որպես գեղեցիկ կին, գունատ դեմքով և երկար, փայլուն սև մազերով: Նա վարում էր արծաթե կառք, ով լծազ էր եզներով, կամ մի զույգ ձիերով: </b>