«Ֆիդայական շարժում»–ի խմբագրումների տարբերություն

== Փառաբանված հայդուկապետն ու զորավարն ==

[[Անդրանիկ Օզանյան]] [[[1865]], քաղաք Շապին- Գարահիսար ([[Սեբաստիա]]յի նահանգ)-[[1927]], քաղաք Ֆրեզնո ([[Կալիֆոռնիա]]յի Նահանգ, ԱՍՆ), [[1928]] թվականին աճյունը տեղափոխվել է [[Փարիզ]]ի Պեր Լաշեգ գերեզմանատուն, 2000-ին՝ [[Երևան]], ամփոփված է [[Եռաբլուր]]ում], փառաբանված հայդուկապետն ու զորավարն սկզբում կռվել է [[Վազգեն]]ի ու [[Գուրգեն]]ի խմբերում, ապա նրանց հետ միացել [[Աղբյուր Սերոբ]]ին։ Մեծ համբավ է ձեռք բերել [[1900]] թվականին՝ հայ բնակչության պատուհասին՝ Բշարե Խալխին սպանելուց հետո։ [[1901]] թվականին ղեկավարել է Առաքելոց վանքի կռիվը, [[1904]] թվականին՝ [[Սասուն]]ի ապստամբությունը։ [[1912]]-13-ի Բալկանյան պատերազմի ժամանակ բուլղարական բանակի կազմում կռվել է [[Թուրքիա]]յի դեմ, առաջին համաշխարհային պատերազմում ([[1914]]-18) գլխավորել է հայկական առաջին կամավոր, ջոկատը [[Կովկաս]]յան բանակի կազմում։

Հրայր Դժոխք [[[1864]], գ. Ահարոնք (սասունի գավառ)-[[1904]]], ի տարբերություն շատ [[ֆիդայապետներ]]ի, դեմ է եղել պարտիզանական, անհատ, պայքարին և խորապես համոզված էր, որ հաղթանակն ապահովելու համար հարկավոր է քրտնաջան ու երկարատև աշխատանք, և որ ժողովրդին պետք է զինել ու նախապատրաստել համաժողովրդական ապստամբության։ Եղել է [[1904]] թվականի Սասունի ապստամբության ղեկավարներից, զոհվել է (ապրիլի 13-ին) Գելիեգուզանի կռվում։ Թաղվել է Աղբյուր Սերոբի կողքին՝ [[Գելիեգուզան]]ում։