«Շողիկ Սաֆյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[1939]] թվականին ավարտել է Բաքվի մանկավարժական ինստիտուտի պատմության ֆակուլտետը։ [[1941]]-[[1945]] թվականներին աշխատել է Բաքվի «Կոմունիստ» (հայերեն)թերթում։ [[1946]] թվականից հաստատվել է [[Երևան]]ում։ [[1968]]-[[1975]] թվականներին՝ Հայաստանի գրողների միության գրական խորհրդատու։ Սաֆյանի ստեղծագործությունը, որ համակված է քնարականությամբ ու քաղաքացիսկան շնչով, ամփոփված է «Կարոտի երգեր» ([[[1947]]), «Ամենալավ նվերը» ([[1949]], պստմվածքներ), «Մեր երգը» ([[1953]]) և այլն ժողովածուներում։ Սաֆյանը թարգմանել է Ռուդաքիի բեյթերից, Լ․ի «Ծերունի Խոտհարիչը» (1953), Վ․ Լեբեդևի, [[Անտոն Հանսեն Տամսաարե|Ա․ Տամսաարեի]], [[Սերգեյ Միխալկով|Ս․ Միխալկովի]], Մ․ Ալեքսեևի, Մ․ Ռահիմի ստեղծագործություններից։