«Մադրիգալ»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Մադրիգալ''' (ֆրանսերեն madrigal - երգ մայրենի լեզվով՝ ի տարբերություն լատինական [[օրհներգ]]ությունների), [[Վերածննդի դարաշրջան]]ի աշխարհիկ [[երաժշտություն|երաժշտական]]-[[բանաստեղծություն|բանաստեղծական]] ժանր: Սկզբնավորվել է ժողովրդական բանաստեղծությունից, [[Իտալիա|իտալական]] հին հովվական երգերից: [[14-րդ դար]]ում մադրիգալը ի հայտ է եկել իտալական պրոֆեսիոնալ պոեզիայում որպես հովվերգական բնույթի (տես [[Հովվերգություն]]) երգվող բանաստեղծություն: Վաղ շրջանի մադրիգալը պոլիֆոնիկ 2-3-ձայնանի քառյակային կառուցվածքի վոկալ-գործիքային ստեղծագործություն էր ([[կրկներգ]]ով), գլխավորապես՝ սիրային-քնարական, նաև կենցաղային, դիցաբանական և այլ բովանդակությամբ, [[16-րդ դար]]ի 4-5-ձայնանի [[վոկալ]] պոեմ՝ առանց գործիքային նվագակցության: Մադրիգալի վարպետներ էին բանաստեղծներ [[Ֆ.Պետրարկա]]ն, [[Զ.Բոկաչչո]]ն, [[Տ.Տասսո]]ն, [[կոմպոզիտոր]]ներ [[Ֆ.Լանդինո]]ն, [[Օ.Լասսո]]ն, [[Ջ.Պալեստրինա]]ն, [[Կ.Մոնտեվերդի]]ն: [[17-րդ դար|17]]-[[18-րդ դար]]երում մադրիգալը հաճոյախոսական-սիրային բանաստեղծություն էր, [[18-րդ դար]]ում և [[19-րդ դար]]ի սկզբին՝ սալոնային-ալբոմային ոտանավոր: Հայ իրականության մեջ բովանդակության նմանությամբ մադրիգալ կարելի է համարել [[Վահան Տերյան]]ի «Կատվի դրախտ», [[Եղիշե Չարենց]]ի «էմալե պրոֆիլը Ձեր» շարքերը: [[19-րդ դար]]ում մադրիգալը նորից ներգրավվել է կոմպոզիտորական ([[Պ.Հինդեմիթ]], [[Ի.Ստրավինսկի]], [[Բ.Մարտինու]]) և համերգային-կատարողական պրակտիկայի մեջ:

[[Կատեգորիա:ԵրաժշտությունԵրաժշտական եզրույթներ]]