'''Սերմնաբանություն''', գիտություն սերմերի մասին, ուսումնասիրում է սերմի արտաքին և ներքին կառուցվածքը, զարգացումը մայր բույսի վրա բեղմնավորումից մինչև հասունացումը, ապա նոր, ինքնուրույն բույսի առաջացումը։ Տարբերում են բուսաբանական սերմնաբանություն (կայպոլոգիա), ուսումնասիրում է վայրի ֆլորայի սերմերն ու պտուղները, և գյուղատնտեսական սերմնաբանությունը կամ ագրոնոմիական՝ ուսումնասիրում է մշակովի բույսերի սերմերը։ Սերմնաբուծության տեսական հիմքն Է։է։ Գյուղատնտեսական սերմնաբանությունը մշակում է նաև սերմնանյութի ցանքային որակի և բերքատու հատկությունների բարելավման, գնահատման և հսկողության մեթոդները։ Սերմնաբանությունը սերտորեն կապված է բուսաբանության, [[կենսաքիմիա]]յի, [[գենետիկա]]յի, բույսերի [[ֆիզիոլոգիա]]յի և կենսաբանական այլ գիտությունների հետ և օգտվում է դրանց հետազոտության մեթոդներից։ Սերմնաբանության մասին առաջին հիմնարար աշխատանքը լույս է տեսել [[1876]] թվականին, հեղինակը գերմանացի բուսաբան Ֆ․ Նոբբեն էր։ [[Ռուսաստան]]ում այդպիսի առաջին կայանը կազմակերպել է Ա․Ֆ․Բատալինը [[1877]] թվականին, [[Պետերբուրգ]]ի գլխավոր բուսաբանական այգուն կից։ [[1924]] թվականին հիմնադրվել է սերմերի ստուգման միջազգային ասոցիացիան, որի անդամն է նաև [[ԽՍՀՄ]]-ը ([[1965]] թվականից)։ [[1931]] թվականին Բուսաբուծության համամիութենական ԳՀԻ-ում կազմակերպվել է սերմնաբանության բաժին, որը կարևոր դեր է կատարել սերմերի անալիզի մեթոդներ մշակելու և սերմնաբանության գծով կադրեր պատրաստելու գործում։ [[1960]] թվականից գյուղատնտեսության առաջատար ԳՏԻ-ներում կազմակերպվել են սերմնաբանության լաբորատորիաներ,որոնց բոլոր հետազոտությունների կոորդինացումը կատարում է Ուկր․ ՍՍՀՎ․ Ցա․ Ցուրեի անվան բուսաբանության, սելեկցիայի և գենետիկայի ԳՀԻ-ն (հարկով)։ [[1961]] թվականից կանոնավոր (1-3 տարին մեկ)սերմնաբաության գծով ուսումնասիրություններ կատարվում են 300-ից ավելի գիտահետազոտական հիմնարկություններում և բուհերում։ Դրանց հիմնական ուղղությունը սերմերի բերքատու հատկությունների, ձևավորման պրոցեսի, կենսաբանության հետազոտումն է, սերմերի անալիզի մեթոդների մշակումը։ Սերմնաբանության հարցերը լուսաբանվում են «Սելեկցիայի սեմենովոդստվո»։
