|
| աշխատանք =
| կարողություն =
| մասնագիտություն =թատերագետ, արձակագիրլրագրող
| ամուսին =
| ծնողներ =
| կայք =
}}
'''Գուրգեն Երջանիկի Միքայելյան''' ([[1965]], [[հունվարի 5]], գյուղ [[Օշական]]), թատերագետբանաստեղծ, արձակագիր։թատերագիր։
== Կենսագրություն ==
Գուրգեն Միքայելյանը ծնվել է 1965 թվականի հունվարի 5-ին, Օշականում։ Ավարտել է [[Երևանի պետական համալսարան]]ի բանասիրական ֆակուլտետի լրագրության բաժինը:
*Առաջին գիրքը տպագրվել է 1996 թվականին`. «Եղիցի սեր կամ Երգող շատրվաններ» (Երևան, 32 էջ)
*Երկրորդը` բանաստեղծությունների գիրք, տպագրվել է 19951998 թվականին`. «Հորիզոնից այն կողմ», (Երևան, 1998, «Մանկավարժ» հրատարակչություն, 200 էջ)
*Երրորդ գիրքը` տպագրվել է 2004 թվականին` «Խաղում ենք բոլորս կամ Ներկայացում փլվող թատերաբեմի վրա», (Երևան, «Նահապետ» հրատարակչություն, 333 էջ)<ref>[http://books.google.am/books/about/%D5%86%D5%A5%D6%80%D5%AF%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D6%81%D5%B8%D6%82%D5%B4_%D6%83%D5%AC%D5%BE%D5%B8%D5%B2_%D5%A9%D5%A1%D5%BF.html?id=e5dBAAAACAAJ&redir_esc=y Ներկայացում փլվող թատերաբեմի վրա:Պիեսներ և կինոդրամաներ]</ref>
Ունի բազմաթիվ դեռևս չտպագրված գործեր:
2012 թվականին «Նոր ծիածան» հայ-հունական թատերախումբը Աթենքում[[Աթենք]]ում բեմադրել է «Կատակերգություն երրորդ ուղեծրում» պիեսը:
2014 թվականին [[Կապան]]ի Ալեքսանդր Շիրվանզադեի անվան պետական դրամատիկական թատրոնում բեմադրվել է «Ամերիկյան խառնաշփոթ» կատակերգությունը:
Գուրգեն Միքայելյանի ստեղծագործությունները հաճախ տպագրվում են պարբերական մամուլում, հրապարակվում գրական կայքերում:
== Ստեղծագործություններ ==
ԵՐԳ ՈՍԿԵՂԵՆԻԿ
Այբ, Բեն, Գիմ…<br />
Եվ սկիզբ է առնում այսպես<br />
Ոսկեղենիկ աղոթքը մեր:<br />
Հատիկներն են հալվում խնկի<br />
Բուրվառի մեջ շրթունքների:<br />
Դա, Եչ, Զա…<br />
Ղողանջում են զանգերն արծաթ,<br />
Եվ Խորանից սուրբ Մաշտոցի<br />
Արձագանքն է գալիս թովիչ.<br />
Է, Ըթ, Թո…<br />
Ամարասում դեռ չմարած լուսեղեն ձայն,<br />
Ձայնի մի շող…<br />
Ժե, Ինի, Լյուն…<br />
Լինի կարծես թե հմայուն<br />
Գարնանային քնքուշ զեփյուռ:<br />
Երգ առվակի, սիրո շշուկ,<br />
Որ գալիս է անուշաբույր<br />
Մարգագետնից ծաղկասփյուռ:<br />
Խե, Ծա, Կեն…<br />
Մի քանի վանկ,<br />
Մի քանի տառ խնկածաղկե,<br />
Լոկ մի քանի հնչյուն ոսկե,<br />
Բայց նրանցով ծով է ծփում,<br />
Ծով է երգում մի անհատակ:<br />
Հո, Ձա, Ղատ…<br />
Հնչյուններ պարզ և անաղարտ,<br />
Որոնք հաճախ, իրարու են երբ որ կապվում,<br />
Դառնում սիրո թրթռուն խոսք,<br />
Դառնում խոստում<br />
Ու երդում են դառնում անխախտ…<br />
Ճե, Մեն, Հի…<br />
Տաղն է ձգվում հնամենի,<br />
Որ բերել է դարերից հին<br />
Պատմություններ անհատնելի:<br />
Նու, Շա, Վո…<br />
Ահա, մանչուկ մի շաղաոտ,<br />
Մի աղջնակ ոսկեշաղոտ<br />
Երգում են, թե Վահագն ինչպես<br />
Վիշապների դեմ մարտնչեց:<br />
Գովքն են անում Արամազդի<br />
Ու Ոսկեմայր Անահիտի:<br />
Չա, Պե, Ջե…<br />
Լսեք, լսեք…<br />
Քար են տաշում պապերը մեր:<br />
Մուրճը նրանց այս վանկերով,<br />
Հանգերով է խաչքարերի,<br />
Խոյակների շուրթը պաչել:<br />
Ռա, Սե, Վեվ…<br />
Եվ պաշտել են խաչի նման<br />
Հայրերը մեր տառերը այս:<br />
Տառերը այս, որոնք, ինչպես քարեր հղկված,<br />
Շարվել, դասվել իրար վրա,<br />
Դարձել են սյուն:<br />
Մի քանի սյուն Այբուբենի՝<br />
Պահած իրենց կուռ ուսերին<br />
Ծանր մի բեռ,<br />
Ծանր մի ազգ…<br />
Տյուն, Րե, Ցո…<br />
Եվ սյունազարդ կառույցը այդ<br />
Շքեղ տաճար դարձել լուսո,<br />
Մի ապարանք դարձել ոսկե՝<br />
Լույս է տվել դար ու դարեր`<br />
Իբրև արև…<br />
Ու, Փյուր, Քե…<br />
Ու բյուր դարեր,<br />
Անվերջ դարեր<br />
Հնչելու է, ինչպես որ երգ,<br />
Ոսկեղենիկ աղոթքը մեր …<br />
Եվ, Օ, Ֆե...<br />
Ու բյուր դարեր,<br />
Անվերջ դարեր<br />
Հնչելու է մի սուրբ անուն,<br />
Մի պարզ անուն,<br />
Որի կողքին բառերն արդեն<br />
Ավելորդ են դառնում ինքնին…<br />
Մի պարզ անուն,<br />
Եվ ամեն դար մեզ պես, ահա,<br />
Իջնում է ծունկ…<ref>[http://nor-ej.do.am/news/gowrgen_miqayelyan_erg_oskeghenik/2014-02-28-940 Գուրգեն Միքայելյան. ԵՐԳ ՈՍԿԵՂԵՆԻԿ]</ref>
== Արտաքին հղումներ==
| 