Աշխարհագրական հարմար դիրքի շնորհիվ արագորեն դարձել է միջնորդային առևտրի խոշոր կենտրոն: Կարթագենում եղել են զարգացած խոշոր ստրկատիրական գյուղատնտեսություն ու արհեստավորական արտադրություն: Ստրուկների հետ շահագործվել են նաև կիսազատ կախյալ արտադրողները՝ [[բոդեր]]ը: Մասնավոր արհեստանոցներից[[արհեստանոց]]ներից բացի եղել են նաև պետական արհեստանոցներ, որտեղ շահագործվել է պետական ստրուկների[[ստրուկ]]ների աշխատանքը: Կարթագենին ենթակա տերիտորիաների երկրագործ բնակչությունը պարտավոր էր վճարել հարկ՝ [[Հացահատիկային բույսեր|հացահատիկ]]ի բերքի 1/10-ի չափով, հաճախ՝ ավելի շատ: Այդ բնակչության անխնա շահագործումը բազմիցս ապստամբությունների պատճառ է դարձել:
Փյունիկեցիների[[Փյունիկ]]եցիների գաղթավայրերը (Ուտիկա, Լեպտիս Մագնա և այլն), որոնք մտել են Կարթագենի պետության կազմի մեջ, ունեցել են նրա նման հասարակական և քաղաքական կառուցվածք ե, հավանաբար, օգտվել են ներքին ինքնավարությունից[[ինքնավարություն]]ից: Նրանք պարտավոր էին մաքսատուրք վճարել Կարթագենին իրենց առևտրից:
