«Սենտիմենտալիզմ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Անգլիական սենտիմենտալիզմի հիմնական գծերը դրսեվորվել են հատկապես Գոլդսմիթի, Կուպերի, Կրաբի, [[Մակենզի]]ի և Ամոլետի (ուշ շրջանի) երկերում։ «[[Գյուղ]]ական թեման» աստիճանաբար կորցրել է իր հովվերգական բովանդակությունը և ներկայացվել կոնկրետ սոցիալական խնդիրներով։ Անգլիական սենտիմենտալիստների, հատկապես Ստեռնի ազդեցությամբ այդ ուղղությունը տարածվել է արևմտաեվրոպական գրականության մեջ։ [[Գերմանիա]]յում և մանավանդ նախահեղափոխական [[Ֆրանսիա]]յում Սենտիմենտալիզմիի դեմոկրատական միտումներն ստացել են առավել արմատական բնույթ։ [[Եվրոպա]]կան Սենտիմենտալիզմի բարձրակետն է ժան ժակ Ռուսոյի «Նոր էլոիզ» ([[1761]] թվական) վեպը։ Ժամանակի ազդեցությունն զգալի է [[Դենի Դիդրո]]յի և Լեսինգի, երիտասարդ Ֆրիդրիխ Շիլլերի և Վոլֆգանգ Գյոթեի վրա։ [[Ռուս]] գրականության մեշ Սենտիմենտալիզմի հիմնադիրն է Կարամզինը («Թշվառ Լիզա», [[1792]] թվական)։ Սենտիմենտալիզմին հարել են Մուրավյովը, Բոգդանովիչը, երիտասարդ ժուկովսկին և ուրիշներ։

 

==== Սենտիմենտալիզմի դերը հայ գրականության մեջ ====

[[Պատկեր:Վերք Հայաստանի 13.jpg|մինի|Վերք Հայաստանի վեպից հատված]]