«Սիլվանոս»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Սիլվանոս''', ''Սիղուանոս'' (լատիներեն Sil- vanus, < silva — [[անտառ]]), նախապես անտառների ու վայրի բնության աստվածը հին հռոմեական դիցաբանության մեջ։ Կայսերական [[Հռոմ]]ում՝ հասարակ ժողովրդի ու ստրուկների ամենահանրաճանաչ աստվածը։ Աստիճանաբար Սիլվանոսը համարվել է երկրագործության, տան, [[բույս]]երի, կենդանիների, լեռների ու հանքերի հովանին, ընչազուրկների փրկիչն ու գերագույն աստվածը, հաճախ նաև՝ Հերակլեսի նման անպարտելի մարտիկ։ Սիլվանոսը մարմնավորել է ճնշված ու ընչազուրկ խավերի բողոքն ընդդեմ իշխող [[դաս]]ակարգի։ Իշխողները, Սիլվանոսին դիտելով իբրև խռովարար, երկնային [[աստված]]ների թշնամի և երկրային ստորակարգ նյութ, պաշտոնապես արգելել են նրա պաշտամունքը։ Սիլվանոսի պատվին հիմնվել են բազմաթիվ սրբարաններ։ Նրա անդրին կերտվել է գեղջուկի կերպարանքով ու հագուստով, մանգաղն ու պտուղները [[ձեռք]]ին, որին ուղեկցում են [[շուն]], այծ, [[օձ]]։