[[File:Artgate Fondazione Cariplo - Antonianos di Afrodisia - Antinoo nelle sembianze del dio Silvano.jpg|thumb|Artgate Fondazione Cariplo - Antonianos di Afrodisia - Antinoo nelle sembianze del dio Silvano]]
'''Սիլվանոս''', Սիղուանոս (լատ․լատիներեն Sil- vanus, < silva — անտառ), նախապես անտառների ու վայրի բնության աստվածը հին հռոմեական դիցաբանության մեջ։ Կայսերական Հռոմում՝ հասարակ ժողո- վըրդիժողովրդի ու ստրուկների ամենահանրաճանաչ աստվածը։ Աստիճանաբար Սիլվանոսը համարվել է երկրագործության, տան, բույսերի, կենդանիների, լեռների ու հանքերի հովանին, ընչազուրկների փրկիչն ու գերագույն աստվածը, հաճախ նաև՝ Հերակլեսի նման անպարտելի մարտիկ։ Սիլվանոսը մարմնավորել է ճնշված ու ընչազուրկ խավերի բողոքն ընդդեմ իշխող դասակարգի։ Իշխողները, Սիլվանոսին դիտելով իբրև խռովարար, երկնային աստվածների թշնամի և երկրային ստորակարգ նյութ, պաշտոնապես արգելել են նրա պաշտամունքը։ Սիլվանոսի պատվին հիմնվել են բազմաթիվ սրբարաններ։ Նրա անդրին կերտվել է գեղջուկի կերպարանքով ու հագուստով, մանգաղն ու պտուղները ձեռքին, որին ուղեկցում են շուն, այծ, օձ։
