«Անգլիա»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Reverted 2 edits by 91.205.136.194 (talk). (TW) |
չ →Ֆեոդալական միապետություն(XI-XIIIդդ.): clean up, փոխարինվեց: ։Բ → ։ Բ (2) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 93.
== Ֆեոդալական միապետություն(XI-XIIIդդ.) ==
Պետությունը ֆեոդալիզմի ծաղկման շրջանում (XI-XIIIդդ.)։ 1066թ. Անգլիան ենթարկվեց նորմանդական նվաճմանը։ Նվաճաղները հողերը բաժանեցին միմյանց
Թագավորական իշխանության ուժեղացումը պայմանավորված էր նաև նրանով, որ ինքը՝ թագավորը, իր ձեռքում կենտրոնացրել էր հսկայական քանակությամբ հողային ֆոնդ, որը կազմում էր երկրի հերկովի հողերի գրեթե 1/7 մասը։ Նորմանդական նվաճումն Անգլիայի պատմության համար ունենում է մեծ նշանակություն։ Այն նպաստում է ֆեոդալական պրոցեսի վերջնական ավարտմանը, թագավորական իշխանության ուժեղացմանը, ամրապնդում է երկրի քաղաքական միասնությունը։ ՊԵտական կարգում (XII դարում) շարունակվում էր թագավորական իշխանության ուժեղացումը։ Թագավորին աջակցում էին բնակչության բոլոր խավերը, որոնցից յուրաքնչյուրն այդ թվում ուժեղացման մեջ փնտրում էր իր շահը։ Այդպես երկար շարունակվել չէր կարող և նոր բարոնները, որպես հողի սեփականատերեր ամրամպնդելով իրենց դիրքերը, սկսեցին հանդես գալ թագավորական իշխանության դեմ։ Առաջին ելույթը տեղի ունեցավ Հենրիխ I-ի կառավարման տարիներին (1100-1135թթ.) որը հարկադրված կատարեց որոշակի զիջումներ։ Հենրիխ I-ի կառավարման տարիներին նշանակալիորեն կատարելագործվեց պետական կենտրոնական ապարատը։ Թագավորական կուրիան բաժանվեց մեծ խորհրդի և փոքր կուրիայի։ Մեծ խորհուրդը գումարվում էր տարին երեք անգամ։ Նրա կազմի մեջ մտնում էին թագավորի կողմնակիցները։ Խորհուրդը ստեղծված էր որպեսզի բոլոր հարցերի վերաբերյալ անել առաջարկություներ և դիտողություններ, թագավորին տալ խորհուրդներ, լսել և քննարկել թագավորի որոշումներն ու օրենսդրական ակտերը։ Չնայած խորհուրդի երաշխավորումը պարտադիր ուժ չուներ։ Հենրիխ I-ի օրոք կենտրոնական ապարատի ուժեղացման հետ մեկտեղ իշխանությունն ուժեղացավ նաև տեղերում, որտեղ դա իրականացնում էին շերիֆները։ Հենրիխ II- ի օրոք (1154-1189թթ.) անցկավցվեցին մի շարք ռեֆորմներ , որոց նպատակն էր ավելի ամրապնդել դատավարչական իշխանությունը ։ Դատական ռեֆորմով թագավորական կուրիան դարձավ մշտական գործող գերագույն դատական մարմինը։ Նրա նիստերը վարում էին հինգ իրավաբաններ։ Կորիան բոլոր տեսակի հարցերը լուծում էր հիմնականում վճռաբեկության կարգով։ Նրան իրավունք էր վերապահված լուծելու նաև սեփականությանը վերաբերող մի քանի կատեգորիայի հարցեր։ XIIդ. երկրորդ կեսին ձևավորվում է արտագնա դատարանների ինստիտուտը։ Նման պայմաններում էլ բարոնները՝ ասպետների և քաղաքային վերնախավի հետ միասին թագավորին հարկադրեցին ստորագրելու ‹‹Ազատություների Մեծ Խարտիան›› (1215թ.), որի համար օրինակ հանդիսացավ Հենրիխ I-ի ‹‹Ազատությունների խարտիան››:
| |||