[[Մտածողություն|Մտածողության]] և ընդհանրապես իմացական [[ակտիվություն|ակտիվության]] այն որակը,որի առկայության դեպքում անձը[[անձ]]ը ճիշտ և քննադատորեն է վերաբերվում ուրիշների մտքերին,չի ներշնչվում,կարողանում է տարբերել դրականը, օգտակարն ու ճիշտը` սխալներից ու թյուրիմացություններից:
Մտքի քննադատությունը հաչախհաճախ, բայց ոչ միշտ, զուգորդվում է ինքնաքննադատականության հետ: Ինքնաքննադատականության բացակայությունը կարող էպայմանավորվածէ պայմանավորված լինել հոգեբանական ինքնապաշտպանության պահանջմունքների[[պահանջմունք]]ների առկայությամբ: Մտքի քննադատությունը պետք է տարբերել այսպես կոչվածքննադատությունիցկոչված քննադատությունից,որը կարելիէկարելի է բնորոշել որպես միտումնավորության և մտքի աշխատանքումագրեսիվությանաշխատանքում [[Ագրեսիա|ագրեսիվության]] դրսևորում,որի դեպքում ճշմարտության իմացության ցանկությունը մղվում է հետին պլան:
