'''Կոստանդին Գ''', (ծն.թ. անհայտ– [[1345]]), Հայոց թագավոր [[Կիլիկյան Հայաստան|Կիլիկիա]]յում [[1343]]– ից։ Հաջորդել է [[Լևոն Ե]] [[Հեթումյաններ|Հեթումյանին]]։ [[Կիպրոս]]ի թագավոր [[Ամորի Բ]] [[Լուսինյաններ|Լուսինյանի]] և [[Զապել]]ի որդին։ [[1310]] թ. հոր դավադրական սպանությունից հետո մոր և 4 եղբոր հետ ապաստանել է Կիլիկիայում և ապրել Լևոն Ե–ի արքունիքում, ապա՝ [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսում]]։ Մինչև Կոստանդնի վերադարձը առժամանակ կառավարել է նրա եղբայրը՝ Ջիվան Լուսինյան պայլը։ [[1343]]– ին Կոստանդինը 300 ֆրանկ զինվորների ուղեկցությամբ ժամանել է Կիլիկիա և հայկական ծեսով օծվել թագավոր։ Սակայն [[Եգիպտոս]]ի մամլուքների և կարամանցի թուրքմենների դեմ երկրի պաշտպանությունը կազմակերպելու փոխարեն Կոստանդինը երկրի կառավարումը հանձնել է ունիթորներին ու ֆրանկներին, հալածել հայրենասեր իշխաններին և բռնագրավել նրանց կալվածները։ [[1344]]–ին հայրենասեր ուժերը, իշխան Օշին Բակուրանի գլխավորությամբ, ապստամբել են [[Ադանա]]յում սրի մատնել Կոստանդնին ու նրա ֆրանկ պալատականներին։
