''' Կարել Հավլիչեկ-Բորովսկի''' (Havlicek-Borovsky) (31.10.1821, Բորով—29.7.1856, Պրագա), չեխ քաղաքական գործիչ, բանաստեղծ, հրապարակախոս։
1838—1840-ին սովորել է Կառլովի [[համալսարան]]ում ([[Պրագա]]), ապա՝ հոգևոր ճեմարանում։ Հոդվածներում ձևակերպել է ավստրո-սլավիզմի գաղափարը, միաժամանակ պաշտպանել իռլանդացի ժողովրդի ազատագրական պայքարը։
1848-ի հեղափոխության առաջին իսկ օրերից հիմնադրել է «Նարոդնի նովինի» քաղաքական [[լրագիր]]ը։ 1851-ին հրատարակել է բացարձակ միապետությունն ու [[եկեղեցի]]ն խարազանող «ժողովրդական լրագրի ոգին», «Կուտնա-Հորյան նամակներ» գրքերը։ Նույն թվականին աքսորվել է Բրիկսեն (Տիրոլ)։ Անբուժելի հիվանդ Կարել Հավլիչեկ-Բորովսկուն թույլատրվել է Պրագա վերադառնալ 1855-ին։ Գրել է երգիծական պոեմներ («Տիրոլյան եղերերգեր», հրատարակել է 1861, «Ս. Վլադիմիրի մկրտությունը», 1876, «[[Լավր]]ի թագավորը», հրատարակել է 1870), բանաստեղծություններ և էպիգրամներ։Հավլիչեկէպիգրամներ։ Հավլիչեկ-Բորովսկին նպաստել է ռեալիզմի հաստատմանը չեխական գրականության մեջ։
