Ծնվել է [[Կ.Պոլսում։Պոլիս|Կ.Պոլսում]]։ Սովորել է [[Մուրատ–Ռափայելյան վարժարանում։վարժարան]]ում։ 1858–ից[[1858]]–ից մինչև կյանքի վերջը պաշտոնավարել է Կ.Պոլսի հեռագրատանը։ Բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն («Ժպիտք և արտասունք») լույս է տեսել 1871–ին։[[1871]]–ին։ Մ.Աճեմյանի ստեղծագործությունների հիմնական էությունը բողոքն է սոցիալական անարդարությունների դեմ։ Սիրո և բնության երգերում բնության գեղեցկությունները հակադրել է մարդկանց ահավոր թշվառություններին («Ասուպներ», 1892)։ Աճեմյանի 1870-80–ական թթ. ռեալիզմի[[ռեալիզմ]]ի համար ծավալված պայքարի առաջամարտիկներից էր արևմտահայ իրականության մեջ։
