'''Թեոդոս I Մեծ''' ('''Ֆլավիոս Թեոդոսիոս''', {{lang-la|Flavius Theodosius, Theodosius Magnus}}, {{lang-el|Θεοδόσιος Α΄, Θεοδόσιος ο Μέγας}}, [[346]] - [[395]] թթ.), միասնական [[Հռոմեական կայսրություն|Հռոմեական կայսրության]] վերջին կայսրը։
[[379]] թ որպես Գրացիանոս կայսեր գահակից ստացել է Արևելյան [[Հռոմեական կայսրություն|Հռոմեական կայսրության]] նկատմամբ իշխանությունը, 394 թ ստանձնել է ամբողջ Հռոմեական կայսրության միանձնյա կառավարումը։ 395 թ նրա մահից հետո կայսրությունը վերջնականապես կիսվել է երկու մասի՝ արևելյան ([[Բյուզանդական կայսրություն]]) և արևմտյան։ Թեոդոսը օրենքով հաստատեց [[Քրիստոնեություն|քրիստոնեության]] [[Նիկիական հանգանակ|Նիկիական դավանանք]]ը որպես միասնական պետական կրոն՝ սկիզբ դնելով [[արիոսականություն|արիոսականության]] մարմանը։ Սկսել է հետապնդել (առանց կտրուկ միջոցների) հեթանոսությունը և քրիստոնեության մեջ հերետիկոսական ուղղությունները։ Արգելել է հեթանոսական ծեսերը, ինչի հետևանքով 393 թվականից հետո դադարել է [[Օլիմպիական խաղեր]]ի անցկացումը։ Թեոդոսի գործունեությունը կանխորոշել է [[Եվրոպա]]յի և քրիստոնյա արևելքի կրոնական զարգացման ընթացքը, ինչ համար նա քրիստոնյա պատմիչների կողմից ստացել է '''Մեծ''' հորջորջումը։
