«Միխայիլ Շոլոխով»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ clean up, փոխարինվեց: , → , (37), ։ → ։ (66), ՝ → ՝ (7), → (103), )։ → )։ (7), ( → ( (11) oգտվելով ԱՎԲ
չ clean up, փոխարինվեց: → (17) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 10.
| վախճանի վայրը =
}}
'''Միխայիլ Ալեքսանդրովիչ Շոլոխով''' ([[ռուսերեն]]` ''Михаи́л Алекса́ндрович Шо́лохов'', [[1905]], [[մայիսի 24]] - [[1984]], [[փետրվարի 21]]), ռուս արձակագիր, հրապարակախոս, [[Նոբելյան մրցանակ]]ի դափնեկիր (1965)` «Խաղաղ Դոն» վեպի համար։
 
Ծնվել է գյուղացու ընտանիքում, [[Ռոստովի մարզ]]ի Վյոշենսկի շրջանի Կրուժիլին խուտորում։ Մասնակցել է քաղաքացիական պատերազմին։ 1922-ին մեկնել է [[Մոսկվա]], աշխատել որպես բեռնակիր, որմնադիր, հաշվետար։
 
Նրա առաջին [[պատմվածք]]ները տպագրվել են մամուլում ու ամփոփվել «Դոնի պատմվածքներ» և «Երկնագույն տափաստան» ժողովածուներում (1926)։ Դրանք նշանակալից երևույթ էին 20-ականների խորհրդային գրականության մեջ։
 
1924-ին Շոլոխովը վերադարձել է Դոն և ձեռնամուխ եղել «Խաղաղ Դոն» վեպ-էպոպեայի ստեղծմանը, որը հեղինակին ապահովեց համաշխարհային ճանաչում։ Շոլոխովի հաջորդ վեպը «Հերկած խոպանն» է։
 
[[Հայրենական մեծ պատերազմ]]ի տարիներին Շոլոխովը, որպես «Պրավդա»-ի թղթակից, եղել է ռազմաճակատի շատ տեղամասերում, հրապարակել հոդվածներ ու ակնարկներ («Դոնում», «Հարավում», «Կազակները» և այլն)։ Լայն ճանաչման է արժանացել հեղինակի «Ատելության գիտությունը» (1942) հրապարակախոսակամ պատմվածքը։ 1943-44-ին «Պրավդա» և «Կրասնայա Զվեզդա» թերթերում տպագրվել են «Նրանք մարտնչում են հանուն հայրենիքի» վեպի առանձին գլուխներ։
 
== Կյանք և կարիերա ==
Տող 25.
Հայրը՝ Ալեքսանդր Շոլոխովը ցածր խավի ներկայացուցիչ էր։ Նա եղել է ագարակատեր, ջրաղացպան, զբաղվել է խոշոր եղջերավոր անասունների վաճառքով։ Մայրը՝ Անաստասիա Չերնիկովան սերում էր ուկրաինական գյուղական ընտանիքից։ Նա այնքան ժամանակ կրթություն չստացավ, մինչև որ հարկ եղավ որդու հետ շփվելու համար ձեռնամուխ լինել կրթվելու։
Շոլոխովը հաճախել է Կարգինի, [[Մոսկվա]]յի, Բոգուչարի և Վեշենսկայայի տեղի դպրոցները մինչև [[1918]] թվականը, երբ միացավ [[բոլշևիկ]]յան կողմին ռուսական քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ. նա այդ ժամանակ 13 տարեկան էր։ Հաջորդող տարիները նրա համար անցան պատերազմին մասնակցելով։
Սկսել է գրել 17 տարեկանում։ Իր առաջին գրական ստեղծագործությունը ("Ծննդանշան") վերջացրել է 19 տարեկան հասակում։
[[1922]] թվականին տեղափոխվում է Մոսկվա լրագրող դառնալու նպատակով. նա ինքն էր իր ծախսերը հոգում։ Աշխատել է որպես նավահանգստային բեռնորդ, [[քարտաշ]] և հաշվապահ 1922-1924 թվականներին։ Բայց միառժամանակ մասնակցել է գրողների սեմինարներին։ Նրա առաջին տպագիր աշխատանքը երգիծական հոդված էր՝ "Փորձարկում" ([[1923]])։ <ref name="Ermolaev, Herman 1982">Ermolaev, Herman. Mikhail Sholokhov and his art. Princeton: Princeton UP, 1982. 9.</ref>
[[1924]] թվականին Շոլոխովը վերադառնալով Վեշենսկայա, ամբողշովին նվիրվում է ստեղծագործելուն։ Նույն տարում ամուսնանում է Մարիա Գրոմոսլավսկայայի հետ (1901-1992)։ Նրանք ունենում են երկու դուստր և երկու որդի։
Նրա առաջին գիրքը "Դոնի պատմվածքներ"-ն է։ Այստեղ նկարագրված է ռուսական քաղաքացիական պատերազմի և [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ|Առաջին Համաշխարհային պատերազմ]]ի ընթացքում իր հայրենի մարզի մասին պատմվածքներ։ Գիրքը հրատարակվել է [[1926]] թվականին։ "Նախալյոնոկ" պատմվածքի հիման վրա, որը մասամբ իր մանկության մասին էր, ավելի ուշ նկարահանվել է [[ֆիլմ]]։
Նույն տարվա ընթացքում սկսում է գրել "Խաղաղ Դոնը", որի համար ստանում է Ստալինի մրցանակը. գիրքը ավարտել է 14 տարում (1926–1940)։ "Խաղաղ Դոնը" դարձավ ամենաշատը ընթերցվող սովետական գիրքը և կարծես սկիզբ դրեց սոցիալական ռեալիզմին։ Այս գրքի համար Շոլոխովը [[1965]] թվականին ստացել է [[նոբելյան մրցանակ]] գրականության համար։ Գրքում նկարագրվում է Առաջին Համաշխարհային և ռուսական քաղաքացիական պատերազմների ընթացքում կազակների կյանքը։
"Հերկած խոպանը" գրել է 28 տարում։ Այս գրքի համար ստացել է [[Լենին]]ի մրցանակը։ Այն բաղկացած է երկու մասից՝ "Վաղվա սերմերը" ([[1932]]) և "Բերքահավաքը Դոնում" ([[1960]])։
"Մարդու ճակատագիրը" կարճ պատմվածքի հիման վրա նկարահանվել է ֆիլմ։ Կիսատ է մնացել "Նրանք մարտնչում են հանուն հայրենիքի" վեպը, որը [[Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմ]]ում [[ԽՍՀՄ]]-ում տեղի ունեցած կռիվների մասին է։
1930-ականներին նա բազմաթիվ նամակներ էր գրում Ստալինին Դոնի շրջանի [[կոլտնտեսություն]]ներում և [[սովխոզ]]ներում առկա սարսափելի իրավիճակների վերաբերյալ՝ խնդրելով աջակցել ագարակատերներին։ <ref>[http://next.feb-web.ru/feb/sholokh/texts/piv/piv-0221.htm1?cmd=1 ФЭБ: Переписка – 1997 (описание)<!-- Bot generated title -->]</ref>
Տող 40.
[[1928]] թվականին սկսված մեղադրանքների պատճառով Շոլոխովը խնդրում է "Պրավդա" թերթի իր իրավունքը պաշտպանելու հարցում։ Նա ներկայացնում է գրքի 3 հատորների ձեռագիր տարբերակները, ինչպես նաև 4-րդ գլխի նախագիծը։ [[1929]] թվականին ձևավորված հատուկ հանձնակազմը հաստատում է գրողի հեղինակային իրավունքները։
Մեղադրանքները շարունակվեցի 1960-ականներին, այս անգամ Ալեքսանդր Սոլժենծինի կողմից։ Հավանաբար Ալեքսանդրը մեղադրում էր Շոլոխովին, քանի որ ցանկանում էր վրեժխնդիր լինել իր վեպի մասին վերջինի արտահայտած վնասակար կարծիքի համար։ <ref name="BOOKEND; The Don Flows Again"/><ref name="exlibris.ng.ru"/>
Երկրորդ Համաշխարհայինի ժամանակ Շոլոխովի արխիվը ոչնչացվեց ռմբակոծության արդյունքում, միայն 4-րդ գլուխը պահպանվեց։ Այն գտնվում էր Շոլոխովի ընկերոջ մոտ (Վասիլի Կուդաշով)։ Սակայն վերջինիս մահից հետո այն անցավ Կուդաշովի այրուն։
Ձեռագիրը հայտնաբերվեց միայն [[1999]] թվականին Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի համաշխարհային գրականության ինստիտուտի կողմից՝ ռուսական կառավարության աջակցությամբ։ Թղթերում նշված է 1920-ական թվականներ։ 605 էջը պատկանում է Շոլոխովի ձեռագրին, իսկ մնացած 285-ը արտագրված են իր կնոջ և քույրերի կողմից։ <ref>http://www.trud.ru/issue/article.php?id=200005250940801</ref>
1999 թվականին Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի համաշխարհային գրականության ինստիտուտի կողմից կատարված ուսումնասիրությունները ցույց տվեցին, որ այն գրել է Շոլոխովը։ <ref>http://lenta.ru/russia/1999/10/25/sholohov/</ref>