'''Արմիս''' իսկական անուն՝ Արմենակ Միսիրյան ([[1901]], [[Ադիյաման]], [[Թուրքիա]] - [[1977]], [[Փարիզ]], [[Ֆրանսիա]]<ref>[http://www.anunner.com/name/biography/%D4%B1%D5%90%D5%84%D4%BB%D5%8D_(%D4%B1%D6%80%D5%B4%D5%A5%D5%B6%D5%A1%D5%AF_%D5%84%D5%AB%D5%BD%D5%AB%D6%80%D5%B5%D5%A1%D5%B6) Անուններ]</ref>), հայ նկարիչ։ Նախնական կրթությունն ստացել է ծննդավայրում, ապա [[Հալեպ]]ում, որտեղ հաստատվել է [[1915]]-ից հետո։ [[1930]]-ին տեղափոխվել է [[Փարիզ]], հաճախել [[Ժյուլիան]] և [[Գրանդ Շոմիեր]] ակադեմիաները։ Մասնակցել է ֆրանսահայ նկարիչների «Անի» ընկերության ցուցահանդեսներին։ Իբրև գեղանկարիչ ճանաչում է գտել [[1952]]-ից։ [[1959]]-ին արժանացել է «Պոպուլիստ» սալոնի առաջին մրցանակին։ [[Մեծ եղեռն]]ի, ինչպես և իր ժողովրդի վերապրումի թեմաներով քսան կտավ նա ցուցադրել է Փարիզում, [[Ցյուրիխ]]ում և [[Ամստերդամ]]ում։
[[1956]]-ին այցելել է Խորհրդային Հայաստան։ [[1964]]-ին [[Երևան]]ում կազմակերպվել է Արամիսի անհատական ցուցահանդեսը։ Իր գործերի մի մասը նվիրել է [[Հայաստան]]ի պետական պատկերասրահին («Երեք բարեկամներ», [[1955]], «Ընտանիք», [[1959]], «Սայլը նրբանցքում», [[1960]], «Երիտասարդություն», [[1961]], «Կիթառահարը», [[1963]] և այլն)։ [[1965]]-ին Հալեպում լույս է տեսել Արամիսի «Դրվագներ նկարչական կյանքես» գիրքը։