'''Սակուրեթ''', Ասկուրեթ, բերդավան Մեծ Հայքի [[Գուգարք]] նահանգի [[Տաշիր]] գավառում, Կուրի Ալգետ վտակի ափին։ [[IX դար|IX դարի]]ի վերջից հիշատակվում է որպես հայ Բագրատունյաց թագավորության կարևոր ռազմակայան։ Հայոց Սմբատ Ա թագավորը Սակուրեթի հսկողությունը հավանաբար նույնպես հանձնարարել էր (Սամշվիլդեի հետ) Գնթունի իշխաններ Վասակին ու Աշոտին։ Վերջիններս, օգտվելով [[Աշոտ Բ Երկաթ]] թագավորի ([[914]]-[[930]] թվականներ) դժվարին կացությունից, ապստամբել ու փորձել են անկախանալ։ Սակայն Սակուրեթի մոտ տեղի ունցած մարտում Աշոտ Բ Երկաթն ու նրա եղբայր [[Աբաս]]ը պարտության են մատնել խռովարարներին, գրավել բերդավանը և դրա հսկողությունը հանձնել Բագրաաունաց պայազատներին։ Սակուրեթն ավերվել է [[XII դար]]ում [[երկրաշարժ]]ից։ Տակավին պահպանվում են պարսպի, ՛բնակարանների ու այլ շինությունների մնացորդներ, ինչպես նաև քարակերտ (սրբատաշ․) Սուրբ Աստվածածին եկեղեցու (ըստ ավանդության՝ հնագույն մեհյանի տեղում հիմնել է Անդրեաս առաքյալը) ավերակները։ Հետագա դարերում վերանորոգված Սակուրեթը վրացերենում ստացել է Ածխուերի, Ածխուր կամ Ազդուր անվանումները։