«Կրոնապետություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Կրոնապետություն ''' , [[թեոկրատիա]] (հունարեն՝ θεός — աստված և χράτός- ուժ, իշխանություն), պետության ձև, երբ քաղաքական և հոգևոր իշխանությունը կենտրոնացվում է [[հոգևորական]]ության (եկեղեցու) ձեռքում։ «Թեոկրատիա» տերմինն առաջին անգամ հանդիպում է [[Հովսեփոս Փլավիոս]]ի աշխատությունում։ Սովորաբար կրոնապոտության օրոք գերագույն իշխանությունը պատկանում է իշխող եկեղեցու [[առաջնորդ]]ին, որը ճանաչվում է «կենդանի Աստված» կամ երկրում աստծո «փոխարքա», «քահանայապետ» և այլն։ Պետական գործունեությամբ զբաղվում են հոգևորականները `[[քրմեր]]ը: Օրենքով պետության գլուխը (եկեղեցու առաջնորդը) «Աստծու կամքը» կատարողն է։ Ստրկատիրական դարաշրջանի կրոնապետության օրինակներ են՝ [[Եգիպտոս]]ը, [[Բաբելոն]]ը, [[ հրեա]]կան թագավորությունը և արաբական խալիֆայությունը, միջնադարում՝ [[Հռոմի պապ]]ի իշխանությունը։