«Խոտորումների տեսություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

լուծումով խնդրի։ Այդ պարզ խնդիրը կոչվում է չխոտորված, իսկ այն անդամները, որոնցով հավասարումների դիտարկվող համակարգը տարբերվում է չխոտորված խնդրից, կոչվում են խոտորում։

Խոտորումների տեսություն առաջին անգամ կիրառվել է [[երկնային մեխանիկա]]յում՝ երեք մարմինների խնդիրը քննարկելիս։ Քվանտային մեխանիկայում խոտորումների տեսություն հնարավորություն է տալիս հաջորդական մոտավորությունների օգնությամբ հաշվել չխոտորված համակարգի էներգիայի մակարդակների ու համապատասխան ալիքային ֆունկցիաների ուղղումները և ստանալ սկզբնական հավասարման մոտավոր լուծումները։ Այս մեթոդի օգնությամբ մասնավորապես հաշվի են առնվում [[էլեկտրոն]]ների թույլ (սպին-սպինային, սպին-ուղեծրային), իսկ որոշ դեպքերում՝ կուլոնյան փոխազդեցությունները ատոմներում։ Այն կիրառվում է նաև արտաքին [[էլեկտրական դաշտ|էլեկտրական]] կամ [[մագնիսական դաշտ]]ում գտնվող ատոմի էլեկտրոնների էներգիայի քվանտային մակարդակների և [[ալիքային ֆունկցիա]]ների փոփոխությունն ուսումնասիրելիս։ [[Դաշտի ազդեցություն]]ը համարվում է փոքր ուղղում կամ խոտորում։