«Խեթագիտություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ clean up, replaced: — → - (2) oգտվելով ԱՎԲ |
չ clean up, փոխարինվեց: - → - (2), , → , (27), ։ → ։ (13), ՝ → ՝ (4), → (42), ), → ), , )։ → )։ , ( → ( (3) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
'''Խեթագիտություն''', արևելագիտության բնագավառ, որն ուսումնասիրում է մ. թ. ա. II հազարամյակում [[Փոքր Ասիա]]յում ապրած [[խեթ]]երի, [[լուվիացի]]ների, [[պալայացի]]ների լեզուն, [[մշակույթ]]ն ու [[պատմություն]]ը։ Խեթագիտության ձևավորմանը, իբրև գիտության, նախորդել են [[XIX դար]]ի մի շարք գիտնականների աշխատությունները ([[Արչիբալդ Սեյս]], Ա. Կնուդսոն և ուրիշներ), որտեղ կռահվել է խեթերի նշանակությունը [[Փոքր Ասիա]]յի հնագույն պատմության մեջ։ Խեթագիտության առաջացման գործում էական դեր կատարեցին [[1906]] թվականին գերմանացի գիտնական [[Հյուգո Վինկլեր]]ի՝ Բողազքյոյում խեթական պետության մայրաքաղաք [[Խատտուսա]]յի ավերակներից սեպագիր դիվանի հայտնաբերումը և [[1915]]
Խեթագիտության մեջ արժեքավոր ներդրում ունեն սովետական խեթագետները։ [[1952]] թվականին [[Մոսկվա]]յում թարգմանվել և հրատարակվել են Յո. Ֆրիդրիխի «Խեթերենի համառոտ քերականությունը», [[1961]] թվականին՝ «Մոռացված գրերի և լեզուների վերծանումը» աշխատությունները։ Սովետական խեթագետների ուսումնասիրություններում կարևոր տեղ է հատկացվում պետության հասարակական-տնտեսական կառուցվածքին, խեթա-լուվիական լեզուների համեմատական ուսումնասիրությանը և այլ հարցերի (Ի. Մ. Գյակոնով, է. Ա. Մենաբդե, Վ. Վ. Իվանով, Վ. Վ. Շևորոշկին և ուրիշներ)։ Սովետական [[Հայաստան]]ում խեթագիտության հետ կապված բազմաթիվ հարցերին, մասնավորապես խեթական պետության և Հայկական լեռնաշխարհի ու նրա հնագույն բնակիչների փոխհարաբերություններին են նվիրված Ա. Խաչատրյանի, Գ. Ղափանցյանի, Վ. Խաչատրյանի մի շարք ուսումնասիրություններ և հոդվածներ։
{{ՀՍՀ}}
|