«Իոնոլորտ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 3.
էլեկտրոններ:
Որպես իոնոլորտի վերևի սահման ընդունում են 15...20 հազ.կմ բարձրության տիրույթը, որտեղ գազի խտությունը մոտ է միջմոլորակային տարածության խտությանը:
Ռադիոալիքների բեկումը և մթնոլորտի վերին շերտից անդրադարձումը տեղի է ունենում [[էլեկտրոնների]] և [[իոնների]] առկայության շնորհիվ: Օդի մեկ խորանարդ ծավալի պարունակած էլեկտրոնների թիվը կոչվում է ''էլեկտրոնային խտություն'' նշանակվում է N<sub>է</sub>: Հմապատասխանաբար` դրական և բացասական իոնների խտությունը նշանակում են N<sub>է</sub><sup>+</sup> և N<sub>է</sub><sup>-</sup>:
Որպեսզի տեղի ունենա գազի իոնացումը, անհրաժեշտ է կատարել որոշակի աշխատանք,որը կոչվում է ''իոնացման աշխատանք'': Հիմնական աղբյուրը, որը էներգիա է տալիս մթնոլորտի իոնացման համար,[[Արև]]ն է, որը [[ճառագայթում]] է էլեկտրամագնիսական տատանումների լայն սպեկտրով: Բացի Արևից իոնացված ճառագայթման աղբյուր հանդիսանում են [[աստղ]]երը: Բայց մեծ հեռավորության պատճառով իոնացումը աննշան է: Իոնացում ստեղծում
Ավելի շատ ուսումնասիրված է ''ներքին'' իոնոլորտը: Ներքին իոնոլորտում գոյություն ունի մի քանի լիցքերի ոչ վառ արտահայտված համակենտրոնացում, որոնք կոչվում են ''իոնոլորտի գոտիներ'' կամ ''շերտեր'': Շերտերն ընդունված է նշանակել '''D''','''E''','''F''' պայմանանշաններով:
== Իոնոլորտի կառուցվածքը ==
|